Słownik biograficzny

Pierwszym elbląskim przedstawicielem tego rodu był Lorenz, który przywędrował ze Skandynawii do Gdańska, a następnie osiedlił się w Elblągu (ok. 1583-85). Zmarł 23 maja 1623 r. Miał trzech synów – Petera, Georga i Jakoba. Najstarszy z nich – Peter sprawował urząd prokonsula (starszego radnego), ożeniony był z córką Petera Ramsey’a i miał z nią siedmioro dzieci (trzech synów i cztery córki), z których sześcioro zmarło w wieku dziecięcym (w większości przypadków nie są nawet znane ich imiona).

Włodzimierz Martin (1940-2005) – syn Marii i Kazimierza, urodził się w Kolonii Chylice (powiat Błonie). Małżonka Krystyna, dwoje dzieci (Michał, Beata). Włodzimierz Martin Szkołę Podstawową ukończył w Gdyni, a I Liceum Ogólnokształcące im. J. Słowackiego w Elblągu. Tuż po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1958 r. podjął pracę zawodową w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Elblągu jako kierownik Działu Gromadzenia i Opracowania.

ur. 18. 02. 1853 w Elblągu, zm. 6. 11. 1925 tamże. Od 1881 r. wykładał w elbląskim Gimnazjum historię i język niemiecki. Jest autorem wielu przyczynków do historii Elbląga, między innymi na temat napadu gdańszczan w 1577 (Elbląg 1900), dziennika wojennego Stenzel’a Bornbach’a (1904, dodatek do programu nauczania w Elbląskim Gimnazjum), wojny Polski z Zakonem 1519-1521 (Elbląg 1909), elbląskich fortyfikacji w czasach polskich („Elbinger Jahrbuch” 19222/z. 2). Behring wydał też pismo jubileuszowe z okazji stulecia powstania Elbląskiej Resursy Humanitas (Elblag 1897).

Adam Wolski (? – 1636), elbląski rysownik. Wywodził się z Moraw, nie jest znana data jego urodzenia ani nawet fakt przynależności (bądź nie) do cechu. Przyjaźnił się on ze znanym elbląskim humanistą, poetą i kronikarzem Friedrichem Zamehlem, który w panegirycznych epigramatach entuzjastycznie wyrażał się o jego twórczości. Wolski jest znany przede wszystkim jako twórca karykatur mody mieszczańskiej swoich czasów. Zbiór jego rysunków zachował się w całości w Berlińskim Gabinecie Rycin (Kupferstichkabinett, Staatliche Museen zu Berlin).

Anger Otto Louis Siegfried – (1837-?), 1876 – 1883 przewodniczący Elbląskiego Towarzystwa Starożytności. Urodził się w Pasłęku, uczęszczał do Gimnazjum w Gdańsku. Po zdaniu egzaminu dojrzałości studiował teologię na uniwersytetach w Halle i Królewcu (1859-1862). W 1863 r. zdał kościelny egzamin pro ministerio uprawniający do obejmowania samodzielnej funkcji w parafii. W 1865 przybył do Elbląga i rozpoczął pracę w tutejszym Gimnazjum. W 1865 zdał egzaminy i uzyskał status profesora szkoły średniej, po czym otrzymał stałą posadę w elbląskim Gimnazjum. 12 października 1876 r. został mianowany przewodniczącym Elbląskiego Towarzystwa Starożytności.

Johann Georg Mund urodził się 4 stycznia 1774 r. w Toruniu. Jego ojciec - kupiec i ławnik zmarł w 1781 r. W 1784 r. Johann Georg rozpoczął naukę w tamtejszym gimnazjum. 13 maja 1791 został immatrykulowany na uniwersytecie w Lipsku, gdzie studiował prawo, a także filologię i matematykę. W 1794 przeniósł się do Halle, gdzie nauczał w tamtejszym renomowanym pedagogium. W październiku 1804 otrzymał Mund posadę w nowo utworzonym instytucie wychowawczym dla chłopców w Jankowie koło Gdańska (tzw. Conradinum).

Adolph Phillips - urodził się 2 lutego 1803 r. prawdopodobnie w Królewcu. Jego ojciec był kupcem londyńskim, zmarłym tam w 1820 r. Matka Eleonora Hay urodzona w 1783 r. w Królewcu, pochodziła ze szkockiej rodziny szlacheckiej. Jego siostra Adolfa była żoną elbląskiego landrata Carla Abramowskiego. Ukończył studia prawnicze, a następnie pełnił funkcję asesora w sądach Prus Górnych. Nie znany daty jego przybycia do Elbląga.

Wolfgang Jaenicke – urodził się 17 października 1881 jako syn wrocławskiego burmistrza. Ukończył wrocławskie gimnazjum, a następnie studiował prawo we Fryburgu, Wrocławiu i Berlinie. Po ukończeniu studiów sprawował funkcję asesora magistrackiego w mieście Lichtenberg, skąd został powołany do Elbląga, gdzie przez pól roku (styczeń 1919-lipiec 1910) zastępował zmarłego burmistrza Elditta.

dramaturg i prozaik. Sławę przyniosły mu przede wszystkim utwory sceniczne, takie jak Honor, Koniec Sodomy, Gniazdo rodzinne. Postać Magdy z Gniazda rodzinnego należała do popisowych ról w repertuarze Heleny Modrzejewskiej.

Johann Jakob Krause urodził się w Elblągu 23 grudnia 1778 r. Studiował w Gdańsku farmację, następnie kontynuował studia w szkole wyższej w Królewcu i w Erfurcie w Instytucie im. Trommsdorff’a (pierwszym w Niemczech instytucie chemii i farmacji).

Najznamienitszym przedstawicielem tego rodu był Heinrich Damerow (ok. 1340 -15 kwietnia 1408), który od około 1389 r. sprawował funkcję elbląskiego burmistrza. Wcześniej poświadczany jest w źródłach jako rajca i szafarz. Jako delegat Rady Miasta reprezentował on wielokroć interesy miast hanzeatyckich, m. in w Rostoku w lipcu 1394, występując przeciwko księciu Johannowi Meklemburskiemu, a następnie kilkakrotnie w Helsingborg przeciwko duńskiej królowej Małgorzacie, obdarzającej swym protektoratem piratów, łupiących statki należące do Hanzy.

Spiringowie - poborcy ceł w Gdańsku i Elblągu za Władysława IV. Rodzina kupiecka pochodząca z Delft w Holandii. Franciszek ojciec znanych szwedzkich i polskich poborców ceł morskich: Piotra, Teodora, Arenda, Abrahama i Izaaka był kupcem w tym mieście. Po zajęciu Elbląga przez Szwedów w 1626 r. osiadł tu piotr Spiring. Kupił kamienicę na Starym Rynku, zwaną później Domem Królewskim oraz objął w 1627 r. urząd szwedzkiego poborcy ceł w Pilawie.

Ta kupiecka, wielce zasłużona dla miasta rodzina pojawiła się w XVI wieku. Jako pierwszy z tego rodu zasiadał w radzie miejskiej Niclaus Seifert (1455-1463). Odtąd nieprzerwanie – aż do zajęcia Elbląga przez Prusy w 1772 r. jego przedstawiciele pełnili ważne funkcje miejskie.

Kupcy i browarnicy należeli do jednej ze znakomitszych rodzin elbląskich. Najstarszy ze znanych nam przedstawicieli tego rodu Dominick – w latach 1603 – 1635 sprawował funkcję pisarza sądu ziemskiego.

Ta kupiecka rodzina pojawiła się w Elblągu prawdopodobnie w połowie XVI wieku. W 1580 r. po raz pierwszy jej przedstawiciel zasiadał we władzach miejskich, pełniąc funkcję członka II Ordynku.

Kupiecki ród Jungschultz pojawił się w Elblągu przed XV stuleciem. Funkcje miejskie objęli jednak dopiero w XVI w.

Ta kupiecka rodzina pojawiła się w Elblągu w połowie XVII wieku. Trzech przedstawicieli tego rodu w wymienionym stuleciu zasiadało w II Ordynku miejskim, w kolejnym – jedynie Heinrich Döring.

Christoph Jacob Marenski urodził się 6 kwietnia 1776 r. w Toruniu w rodzinie kupieckiej. W 1787 rozpoczął naukę w toruńskim gimnazjum. W 1894 r. podjął studia na uniwersytecie w Królewcu. Początkowo studiował teologię, następnie przeniósł się na prawo (zmiana kierunku studiów podyktowana była słabym zdrowiem Marenskiego, które utrudniałoby mu wykonywanie obowiązków duszpasterskich). W 1803 r. pełnił obowiązki referendariusza w Kwidzynie.