Słownik biograficzny

Jebens, Peter D. – (1779-1853) – urodzony w Friedrichstadt w Schlezwiku. W 1801 r. przyjechał do Elbląga do swojego starszego brata – tajnego radcy przemysłowego Augusta. W latach 1801-1803 po egzaminach został wpisany na listę kandydatów do urzędu pastorskiego.

Urodził się 27 maja 1771 r. w Elblągu, zmarł 9 lutego 1838 w Berlinie. Matematyk, doktor filozofii, tytuł uzyskał w Berlinie w 1823. Przed 1808 był członkiem elbląskiej Rady Miejskiej, a także sprawował funkcję asesora sądu miejskiego. Był też członkiem dwóch wysłanych do Berlina zgromadzeń deputowanych stanów oraz autorem memorandum, uzasadniającego konieczność i słuszność zrekompensowania mieszkańcom Elbląga przez państwo strat finansowych, jakie ponieśli oni z tytułu różnorakich świadczeń na rzecz państwa w czasie wojny.

(1868 – 1945), urodzony w Gdańsku, profesor, muzealnik, od 1916 r. przewodniczący Elbląskiego Towarzystwa Starożytności, zasłużony kustosz Muzeum Miejskiego w Elblągu.

Hermann F. W. Thomale. Nie znamy daty jego narodzin. (Prawdopodobnie 18.01.1827 r. )Pochodził z Oleśnicy, gdzie jego ojciec był dzwonnikiem. W mieście tym ukończył gimnazjum, a następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukończył je w 1848 r., po czym podjął pracę, najpierw jako askulator, następnie referendarz i asesor w Królewskim Sądzie Powiatowym we Wrocławiu i Oleśnicy.

Gotsch Gottfried (ur. 8.10.1724 w Elblągu, zm. 1795 tamże). Zajmuje wśród elbląskich kronikarzy i historyków pozycję wyjątkową. Był synem elbląskiego farbiarza. Sam także wyuczył się tego rzemiosła, w 1743 został czeladnikiem. Następnie wyruszył w dwuletnią czeladniczą wędrówkę, a po powrocie odziedziczył ojcowską farbiarnię. Począwszy od 1757r, był członkiem nowomiejskiego sądu. W czasie pruskiej zwierzchności nad Elblągiem został rajcą miejskim i inspektorem budownictwa.

Prawdopodobnie pochodził z rodziny mieszczan gdańskich. W 1380 był studentem uniwersytetu w Pradze, gdzie uzyskał stopień bakałarza (4 kwietnia 1381) i magisterium w 1385 r. ze sztuk wyzwolonych. Podjął również studia prawnicze, uwieńczone kolejnym tytułem. W okresie studiów należał do nacji polskiej.

Wilhelm Wisselinck (1772-1835) – pastor i pedagog elbląski. Urodził się w miasteczku Salzedel w Starej Marchii. Po ukończeniu gimnazjum i wydziału teologicznego w Halle pracował przez rok jako nauczyciel domowy, a następnie został powołany na kaznodzieję gminy kalwińskiej w Elblągu. Przyjechał tu w 1805 r. i zamieszkał przy Nowym Rynku 13 (obecny Pl. Słowiański). Czas swój dzielił między pracą duszpasterską i pedagogiczną. Od 1807 r. był inspektorem gmin reformowanych w całej prowincji Prusy Zachodnie, dwa lata później został członkiem konsystorza królewskiego w Prusach. Był założycielem i wieloletnim kierownikiem renomowanej pensji dla dobrze urodzonych dziewcząt. Pomyślnie układało się także życie rodzinne Wilhelma. Z małżeństwa z Charlotte Kluge urodziło mu się 10 dzieci. Pastor znany był ze swoich zapisków ...

Urodził się 23 czerwca 1778 r. w Chojnicach. Ojciec jego Salomon Haase był mistrzem szewskim. Uczęszczał do szkoły elementarnej w rodzinnym mieście, a następnie Kolegium Fryderycjanum w Królewcu. W tym mieście także ukończył uniwersyteckie studia prawnicze. Bezpośrednio po studiach został zatrudniony jako referendarz w Sądzie Dworskim (Hofgericht) w Bydgoszczy.

Ilustrator, redaktor, heraldyk. Urodził się 28.01.1827 w Gdańsku. Był synem elbląskiego głównego kontrolera budżetu Johanna Friedricha Clericus’a. Uczęszczał do gimnazjum w Elblągu, następnie w Królewcu. W 1847 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie w Królewcu, wkrótce jednak – wiedziony swoją pasją – porzucił je i zaczął studiować w królewieckiej Akademii Sztuki (do 1855).

Hieronymus Truhn (ur. 14. listopada 1811 w Elblągu, zm. 30. kwietnia 1886 w Berlinie), kompozytor i dyrygent. Już jako dziecko wykazywał duże zdolności muzyczne. Pobierał prywatne lekcje gry na flecie, występował w miejskiej orkiestrze (często jako solista). Następnie organista Klaus Kloß udzielał mu lekcji gry na pianinie. W 1831 r. wyjechał do Berlina. Jego nauczycielami byli m. in. Bernhardt Klein i S. Dehn oraz Mendelsohn (u dwóch pierwszych studiował kompozycję, a u ostatniego instrumentalizację). W 1835 r. został kapelmistrzem gdańskiego teatru.

Gabel Paul Emil – ur. 29 marca 1875 w Elblągu, zm. 9 września 1938 w Hamburgu; malarz, rysownik i grafik. Jako dziecko został osierocony przez matkę, a jego ojciec ożenił się powtórnie. Ponieważ jednak stosunki między macochą a chłopcem nie układały się dobrze, na wychowanie wzięła go jego starsza siostra Maria. 1882 Maria wyszła za mąż za Carla Quinterna, który był właścicielem sklepu z przyborami malarskimi.

Siccus (Sick) Piotr – ur. w 1530 r. w Rensburgu w Holsztynie. Studiował w Roztoce, gdzie 15.10.1555 r. uzyskał stopień magistra. W 1558 r. za protekcją F. Melanchtona uzyskał katedrę filozofii na uniwersytecie królewieckim, sprawował urząd dziekana wydziału filozoficznego i rektora. Poróżniony z władzami uniwersytetu porzucił Królewiec i przybył do Elbląga, gdzie 6.12.1575 r. został rektorem Gimnazjum Elbląskiego.

Niemiecko-angielski uczony i pedagog. Urodził się w Elblągu w 1600 r., pobierał nauki w gimnazjum w Brzegu, następnie studiował na Uniwersytecie w Królewcu. W 1628 r. opuścił Elbląg i wyjechał do Anglii (razem z kaznodzieją elbląskiej gminy anglikańskiej Johnem Dury’m, ich emigracja była spowodowana zawirowaniami wojny trzydziestoletniej). W Anglii ożenił się z Mary Burningham i został sekretarzem Cromwella.