Słownik biograficzny

Najznamienitszym przedstawicielem tego rodu był Heinrich Damerow (ok. 1340 -15 kwietnia 1408), który od około 1389 r. sprawował funkcję elbląskiego burmistrza. Wcześniej poświadczany jest w źródłach jako rajca i szafarz. Jako delegat Rady Miasta reprezentował on wielokroć interesy miast hanzeatyckich, m. in w Rostoku w lipcu 1394, występując przeciwko księciu Johannowi Meklemburskiemu, a następnie kilkakrotnie w Helsingborg przeciwko duńskiej królowej Małgorzacie, obdarzającej swym protektoratem piratów, łupiących statki należące do Hanzy.

Urodził się około 1340 roku. Ojciec jego Heinrich w latach 1353-1371 był rajcą Starego Miasta Elbląga, junior w 1375 r. wszedł w skład rady miejskiej. Jako rajca pełnił ważne urzędy miejskie : w latach 1376 i 1382 szafarza bangijskiego. Jego zadaniem było pobieranie cła palowego, dbanie o stan cieśniny prowadzącej z Zalewu Wiślanego na otwarte morze oraz utrzymanie urządzeń portowych w Bałdze. W 1378 r. pełnił urząd kamlarza zewnętrznego, a w 1381 r. kompana kamlarza Kamlarii Wewnętrznej.

Dathenus (Datheen) Piotr – ur. w 1530 r. w Mont Kassel we Flandrii. W 1548 r. wstąpił do zakonu karmelitów, wkrótce jednak przeszedł do służby dyplomatycznej cesarza Karola V. Zmienił wyznanie na protestanckie i sprawował w latach 1555-1562 urząd pastora dla emigrantów niderlandzkich osiadłych we Frankfurcie nad Menem. Brał czynny udział w życiu religijnym Niderlandów i położył duże zasługi w organizowaniu kościoła reformowanego w tym kraju.

Urodził się w Szlezwiku. Ojciec zajmował się projektowaniem ogrodów i parków. Otto również interesował się przyrodą i ogrodnictwem, ale zamiłowania ojca dopełniał sztuką architektury. Ukończył instytut budowlany w Lubece. Dużo podróżował po Europie, uzupełniając swoją wiedzę poprzez praktyki. Gdy trafił do Elbląga, na swojego mistrza wybrał radcę budowlanego i właściciela cegielni w Bogdańcu i na Mniejszych Łąkach (dzisiejsza ul. Grażyny) – Carla Schmidta. Pracował jako pomocnik wypalacza cegieł. Z dalszych podróży po Europie zrezygnował, żeniąc się ze starszą o 7 lat, zamożną mieszczką (żona dożyła sędziwego wieku 99 lat, zmarła w 1944)...

Johann Heinrich Dewitz – wójt elbląski, nadworny aptekarz królewski, autor herbarza patrycjatu elbląskiego. Syn Johann’a, aptekarza miejskiego w Elblągu i tytularnego nadwornego aptekarza królewskiego, urodził się 20 września 1706 w Elblągu. Matka jego – Maria Henryka z domu Thomas – była córką pastora kościoła NP Marii w Elblągu. Miał trzech braci i dwie siostry...

Dewitz to stary ród pomorski. Do Elbląga Dewitzowie przybyli z Frankfurtu nad Odrą.

Pierwszy elbląski drukarz, pierwsze wydane w jego drukarni dzieło to "Laufende Urtheile im Herzogtum Preußen" Alberta Pöllmanna (1558).

Ta kupiecka rodzina pojawiła się w Elblągu w połowie XVII wieku. Trzech przedstawicieli tego rodu w wymienionym stuleciu zasiadało w II Ordynku miejskim, w kolejnym – jedynie Heinrich Döring.

Robert Dorr (1835-1919)– nauczyciel matematyki, wieloletni przewodniczący Elbląskiego Towarzystwa Starożytności i dyrektor Elbląskiego Muzeum Miejskiego, prekursor archeologii w Elblągu oraz wykładowca w tutejszym Miejskim Gimnazjum Realnym. Urodził się 4 września 1835 roku w Kmiecinie koło Nowego Dworu Gdańskiego. Jako dziecko uczęszczał do wiejskiej szkoły w rodzinnej miejscowości, a następnie do szkoły miejskiej w Nowym Dworze Gdańskim. Edukację kontynuował w wyższej szkole miejskiej w Elblągu, a następnie (wbrew swemu ojcu, którego życzeniem było, aby syn zajął się uprawą roli) w Gimnazjum Elbląskim.

Drabitz Dawid – pochodził z miejscowości Witweida w Miśni. Od 1598 r. był nauczycielem germaniki w młodszych klasach gimnazjalnych...