Słownik biograficzny

Daniel Baerholz – barokowy poeta. urodził się 5 lipca 1641 w Elblągu jako syn tutejszego bursztynnika. Uczęszczał do Gimnazjum w mieście rodzinnym. Między dziesiątym a siedemnastym rokiem życia uczęszczał do szkoły w Słupsku (w tym czasie umarli oboje jego rodzice). W 1660 rozpoczął edukację w gimnazjum w Gdańsku. Po upływie trzech latach zapisał się na uniwersytet w Królewcu, a następnie w Wittenberdze. Po ukończeniu studiów pracował najprawdopodobniej jako nauczyciel domowy w Lubece.

Balk (Balke) Hermann † Würzburg? 1239 B. wywodził się prawdopodobnie z dolnosaksońskiego rodu. 21. 9. 1223 pojawia się po raz pierwszy w dokumentach, wymieniany jako świadek.

Urodziła się 12 lipca 1911 roku w Grodnie, zmarła w 2004 roku. Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym na Junikowie w Poznaniu. Podczas I wojny światowej przebywała z rodziną w Kałudze, a po wybuchu rewolucji październikowej 1917 roku, chroniąc się przed bolszewikami, rodzina przeniosła się do Lebiedzina pod Charkowem. Ukończyła Szkołę Zawodową w Grodnie, a następnie uczyła się w Szkole Sztuk Zdobniczych przy Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej oraz w Państwowym Seminarium Nauczycielek Rzemiosł w Warszawie, które ukończyła w 1933 roku.

Wśród tych, którym przyszło pracować w pionierskim okresie elbląskiego sądownictwa, szczególne miejsce zajmuje sędzia Leonard Baranowski. To wyróżnienie staje się oczywiste, gdy prześledzi się jego drogę życiową i zawodowe wyzwania związane z tworzeniem organów władzy sądowniczej. Mierzył się z tym zadaniem dwukrotnie po zakończeniu największych kataklizmów dziejowych, I wojny światowej i wojny z bolszewikami oraz II wojny światowej. Po raz pierwszy, na Wołyniu, gdy w latach 1920–1923 kierował Urzędem Prokuratora Sądu Okręgowego w Łucku. Po raz drugi, gdy w latach 1945–1950 pełnił funkcję kierownika Sądu Grodzkiego w Elblągu.

Urodził się 11.10.1640 roku w rodzinie Marcina, sekretarza Rady Miasta Elbląga i Elżbiety Hollender. Wykształcenie początkowe i średnie otrzymał w domu od prywatnych nauczycieli i w Gimnazjum Akademickim (1646-1660). Studiował medycynę i chemię w Wittenberdze, Lipsku, Frankfurcie nad Odrą, Bolonii, Wenecji i Padwie. Doktorski dyplom uzyskał w Lejdzie. Swoje studia łączył z praktyczną nauką przygotowywania lekarstw odbywaną w aptekach Wittenbergi, Lipska, Padwy, Bolonii i innych miast.

Bass Jan – rytownik, złotnik, miedziorytnik, ur. ok. 1600 r. w Lubece. W rodzinnym mieście pobierał naukę w warsztacie złotniczym Hansa Wilma. W latach 1626-1627 był członkiem gildii złotników w Amsterdamie. Po przeniesieniu się do Elbląga trudnił się głównie rytownictwem. W 1631 roku Bass uzyskał obywatelstwo elbląskie. Przywilej otrzymany od Władysława IV Wazy 7.12.1639 r. włączył go w poczet serwitorów (osoba posiadająca nadany przez króla przywilej serwitoratu, czyli przywilej wyłączający spod władzy miejskiej kupców i rzemieślników pracujących dla dworu królewskiego).

Architekt, urbanista, wykładowca akademicki, profesor na Politechnice Gdańskiej, autor projektów pomników, uważany za jednego z najważniejszych architektów na Wybrzeżu, o istotnym wpływie na krajobraz współczesnego budownictwa w regionie Pomorza i całej Polsce, autorytet naukowy i artystyczny o wymiarze europejskim, projektant obiektów sakralnych, biurowców, budynków użyteczności publicznej, mieszkalnych – indywidualnych, rezydencjalnych, wielorodzinnych i osiedli, stosował szeroką gamę modernistycznych i postmodernistycznych środków stylistycznych, od oszczędnych, surowych, prostych zestawień brył po asymetryczne przełamania i futurystyczne zestawienia; wywarł silny wpływ na rewitalizację i odbudowę zespołów historycznych w północnej części Polski.

Wilhelm Baum urodził się 10 listopada 1799 w Elblągu. Pochodził ze znamienitej rodziny (ojciec był zamożnym kupcem i członkiem Rady Miejskiej z zamiłowaniem do malarstwa, matka była z pochodzenia Francuzką). Ukończył miejscowe gimnazjum, gdzie szczególnie interesował się językami starożytnymi i antykiem. W 1818 wstąpił na uniwersytet w Królewcu. Studiował tu przez rok medycynę, a także uczęszczał na seminarium z filologii.

Hermann Baumgart urodził się 24 maja 1843 r. w Elblągu w znanej kupieckiej rodzinie. W rodzinnym miecie przysposabiał się początkowo od 1859 r. zgodnie z wolą ojca do zawodu kupca, jednak jego prawdziwym zamiłowaniem była literatura

Erna Becker-Kahns urodziła się w Köln, w Nadrenii, ale już po I wojnie światowej zamieszkała w Królewcu. Ukończyła Akademię Sztuki i w lutym 1927 r. przybyła na stałe do Elbląga, gdzie wyszła za mąż za oficera policji (Polizeihauptmann) Beckera. Do 1945 r. zamieszkiwała przy ulicy Kopernika 9. Była miłośniczką żeglarstwa.

Albinus Jan – mgr, pochodził z Erfurtu w Turyngii. Studia wyższe ukończył w Wittenberdze i Lipsku (tu uzyskał stopień magistra). Około roku 1600 przyjechał do Prus Królewskich, a od 1601 r. już uczył w Malborku. W latach 1602-1604 był sekretarzem Rady Miejskiej w Tczewie.

ur. 18. 02. 1853 w Elblągu, zm. 6. 11. 1925 tamże. Od 1881 r. wykładał w elbląskim Gimnazjum historię i język niemiecki. Jest autorem wielu przyczynków do historii Elbląga, między innymi na temat napadu gdańszczan w 1577 (Elbląg 1900), dziennika wojennego Stenzel’a Bornbach’a (1904, dodatek do programu nauczania w Elbląskim Gimnazjum), wojny Polski z Zakonem 1519-1521 (Elbląg 1909), elbląskich fortyfikacji w czasach polskich („Elbinger Jahrbuch” 19222/z. 2). Behring wydał też pismo jubileuszowe z okazji stulecia powstania Elbląskiej Resursy Humanitas (Elblag 1897).

Karl Adolph Benecke urodził się 1 października 1809 r. w Halberstadt. Uczęszczał do miejscowego gimnazjum, w 1828 r. zapisał się na uniwersytet w Halle, gdzie przez jeden rok studiował filozofię i teologię. W 1830 r. rozpoczął studia z zakresu filologii, historii, filozofii i pedagogiki w Królewcu.

Gottfried Wilhelm Beyne (1767- ) - urodzony w Królewcu. Najwyższą godność w mieście, tzw. urząd nadburmistrza pełnił w latach 1804-1808. Syn chirurga pułkowego, ukończył studia prawnicze, po czym zatrudniony był w berlińskich sądach. W 1795 r. przeniósł się do Elbląga, gdzie wybrano go rajcą magistrackim i asesorem sądu miejskiego...

Ur. 19. XII. 1922 r. w Inowrocławiu, w rodzinie rzemieślniczej jako syn Zofii z d. Sobeckiej i Mieczysława. W Inowrocławiu spędził dzieciństwo i lata młodzieńcze. Tutaj w 1939 r. w Liceum Humanistycznym im. Jana Kasprowicza zdał tzw. małą maturę. Studia historyczne rozpoczął jesienią 1945 r. na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, początkowo jako wolny słuchacz, a po zdaniu matury w lutym 1946 r. został pełnoprawnym studentem. W czerwcu 1949 r. obronił pracę magisterską, a w październiku 1950 r. uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy „Stosunek Gdańska do Kazimierza Jagiellończyka w okresie wojny trzynastoletniej 1454–1466” opracowanej pod kierunkiem prof. Karola Górskiego.

Theodor Joseph Blell (1827-1902) - kolekcjoner i bronioznawca. Uczęszczał do gimnazjów w Królewcu i Chełmnie, następnie studiował prawo na uniwersytetach w Królewcu, Heidelbergu i Wrocławiu.