(od nazwiska niemieckiego filozofa Christiana Wolff'a). Podstawą tego systemu filozoficznego była interpretowana finalistycznie zasada "racji dostatecznej", w myśl której zasady bytu wszelkich rzeczy nie tkwią w nich samych, lecz wynikają z pełnionych przez nie funkcji - każda rzecz daje się wyjaśnić, jako stanowiąca jedynie środek do osiągnięcia czegoś poza nią, dla człowieka, który jest celem. Nurt ten przyczynił się do powstania wielu szkół filozofii oświecenia, m. in. wywarł znaczny wpływ na kształt racjonalizmu Kanta; miał też wpływ na spopularyzowanie, funkcjonującego do dziś, podziału filozofii na dyscypliny, wg. rozważanych przez nie przedmiotów (bp. byt, Bóg, człowiek, poznanie, wartości) oraz na rozpowszechnienie się takich terminów, jak ontologia, kosmologia.