tabulatura

zbiór popularnych w XVI w. opracowań wokalnych i instrumentalnych utworów wielogłosowych na instrumenty solowe, najczęściej na organy, inne instrumenty klawiszowe lub lutnię. Zachowało się bardzo wiele tabulatur lutniowych i organowych, zawierających preludia, fantazje i wielogłosowe madrygały, motety, pieśni i tańce na kilka instrumentów. W tabulaturach zamiast zapisu nutowego używano zazwyczaj cyfr i liter na oznaczenie poszczególnych klawiszy lub strun. Poszczególne kraje wykształciły rożne formy notacji tabulatorowych. Niemcy i Hiszpania są znane ze swych tabulatur organowych; Włochy, Francja i Niemcy - z lutniowych. Znane są tabulatury z XV w., głównie zaś z XVI i z poł. XVII w. Są wśród nich także i polskie, np. tabulatura organowa Jana z Lublina czy tabulatura lutniowa, zwana "krakowską" z ok. połowy XVI w. Źródło: Leksykon muzyki od A do Ż, Warszawa 1995