Mennonici – chrześcijańskie wyznanie protestanckie o charakterze ewangelikalnym, powstałe w roku 1539 w Holandii. Jeden z nurtów anabaptyzmu, wywodzący nazwę od swego założyciela – Menno Simmonsa. Podstawą wiary mennonitów jest Biblia, uznawana za nieomylne, objawione Słowo Boże. Podobnie jak inne wyznania o charakterze ewangelicznym, mennonici wierzą, że człowiek został oddzielony od Boga przez grzech a jego zbawienie możliwe jest tylko dzięki niezasłużonej łasce Boga. Mennonici wierzą, ze łaska ta dostępna jest dzięki śmierci Jezusa na krzyżu i może być przyjęta tylko wiarą. Zbawienia nie można osiągnąć poprzez dobre uczynki lub religijne obrzędy. Główne zasady wiary mennonitów zostały wyłożone w piśmie "Fondamentboek" autorstwa Simonsa. Obejmują one: * chrzest młodzieży od lat 14 (jako świadomych decyzji i wiary w Chrystusa), * możliwość wykluczenia z gminy mennonickiej grzeszników, * kolegialność wyrażająca się w możliwości wyboru pastorów przez wiernych, * całkowity zakaz noszenia i używania broni, * zakaz przysięgania na cokolwiek, * zakaz sprawowania wysokich urzędów.