Colloquium charitativum (łac. braterska rozmowa) wspólny zjazd katolików, luteran i kalwinistów, którego celem było uzyskanie jedności wiary i pokoju religijnego. Otwarcie Colloquium nastąpiło 28 sierpnia 1645 r. w Toruniu, a główne jego sesje odbywały się w ratuszu. Inicjatywa ta otrzymała gorące poparcie ze strony króla Władysława IV Wazy, a proklamował ją synod prowincjalny prymasa Macieja Łubieńskiego (1643). Colloquium miało się zebrać 10 października 1644 r. w Toruniu, a zaproszono nań różnowierców z Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Nieco później podobne zaproszenie wyszło od króla Władysława IV. Reakcja luteran, kalwinistów i braci czeskich była pozytywna. Braci polskich nie dopuszczono do colloquium.
Ilustracja - strona tytułowa druku na temat colloquium charitativum ze zbiorów Biblioteki Elbląskiej (sygn. Pol.7.II.380)