Zoologisches Taschenbuch für Studierende, zum Gebrauch während der Vorlesungen und praktischen Übungen zusammengestellt […] I. Wirbellose

Opis dokumentu

Zoologisches Taschenbuch für Studierende… (Lipsk, 1897) - część pierwsza kieszonkowego podręcznika zoologicznego opracowanego z myślą studentach, do wykorzystania podczas wykładów i ćwiczeń praktycznych w opracowaniu niemieckiego zoologa, profesora uniwersyteckiego Emila Selenki (1842-1902). Autor znany jest przede wszystkim z badań nad bezkręgowcami i małpami człekokształtnymi oraz organizowanych przez siebie ekspedycji naukowych do Azji Południowo-Wschodniej i Ameryki Południowej. Studiował historię naturalną na Uniwersytecie w Getyndze, a po pracy magisterskiej, pozostał w Getyndze jako asystent Wilhelma Moritza Kefersteina (1833-1870). Jego badania w tym okresie dotyczyły głównie anatomii, taksonomii i embriologii bezkręgowców morskich, zwłaszcza organizmów z typu Echinodermata. W 1868 roku został profesorem zoologii i anatomii porównawczej na Uniwersytecie w Lejdzie, a w 1874 roku został profesorem na Uniwersytecie w Erlangen. W 1895 roku otrzymał tytuł profesora honorowego na Uniwersytecie w Monachium. Był współzałożycielem czasopisma Biologisches Zentralblatt. Jego późniejsze badania dotyczyły ssaków. Studiował wczesny rozwój zarodka i rozwój listka zarodkowego u ssaków oraz prowadził porównawcze badania anatomiczne małp człekokształtnych, zwłaszcza gibonów i orangutanów. Znalazł dowody na to, że poprzeczne rozmieszczenie ras orangutanów było spowodowane izolacją geograficzną (proces zwany specjacją allopatryczną). Selenka zbadała także ewolucję torbaczy i ich morfologiczne pokrewieństwo z gadami. Jednym z problemów, który go interesował, była relacja ewolucyjna między australijskimi i południowoamerykańskimi torbaczami. W celu zebrania materiału Selenka organizowała wyprawy do krajów tropikalnych. W 1877 podjął wyprawę do Brazylii. Od 1892 prowadził dwuletnią wyprawę do Azji Południowo-Wschodniej, odwiedziła Cejlon, Holenderskie Indie Wschodnie, Japonię, Chiny i Australię. W latach 1873-1874 i ponownie od 1889 Selenka był członkiem Królewskiej Holenderskiej Akademii Sztuk i Nauk. Niniejsza pierwsza część podręcznika mieści w sobie około 500 rycin i zawiera zwięzły opis systematyczny i morfologiczny bezkręgowców (Invertebrata) - sztucznej jednostki systematycznej obejmującej obecnie 30 typów zwierząt wielokomórkowych wykazujących ogromną różnorodność budowy i trybu życia, które łączy jedna cecha wspólna – brak szkieletu wewnętrznego, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata).