Wissenschaftlicher Abriß der Christlichen Sittenlehre nach Johanneisch-apostolischen Prinzipien (Królewiec, 1835-1837) - dwutomowa publikacja prezentująca zarys naukowy etyki chrześcijańskiej według zasad apostolskich św. Jana Ewangelisty – proroka, teologa i mistyka, największego wśród ewangelistów piewcy miłości, przede wszystkim Bożej miłości do całego rodzaju ludzkiego, ale także tej oczekiwanej przez Boga miłości do Niego samego i do wszystkich braci. Kierowane do wszystkich zachęty do okazywania sobie nawzajem miłości pojawiają się w pismach Jana najczęściej.W odróżnieniu od teologii moralnej, która jako osobna dyscyplina teologiczna ukształtowała się w akademickim systemie wykształcenia teologicznego dopiero w nowożytności, etyka chrześcijańska pojawiła się wraz z Ewangeliami i przebyła długą drogę rozwoju.Etyka św. Jana różni się od parenezy ewangelii synoptycznych. Tam podkreśla się nadejście królestwa Bożego, do którego człowiek ma prawo, jeśli tylko się nawróci i pójdzie za Jezusem. W Ewangelii św. Jana wezwanie człowieka wynika ze świadomościpraw, które przypisuje sobie Jezus, eschatologiczny posłaniec Boży. Jezus jestświadomy swojej mesjańskiej godności, która przerasta wszelkie oczekiwania, jestświadomy synostwa Bożego i równości z Ojcem i dlatego objawia Ojca wswej osobie i nazywa siebie Zbawieniem, Drogą i Życiem. Stąd to Chrystus w Ewangelii św. Jana domaga się autorytatywnie wiary w siebie, pójścia za sobą oraz zachowania i przestrzegania swoich słów. Autorem publikacji jest niemiecki ewangelicki teolog, duchowny, pisarz i publicysta Ludwig August Kähler (1775-1855). Opracowanie Kählera nie znalazło szerokiego zastosowania w świecie naukowym, ponieważ jak twierdzono w pracy nie można zidentyfikować jasnego i wyraźnego poglądu autora.