Von der Gastfreundschaft. Eine Apologie für Menschheit […]

Opis dokumentu

Publikacja wydana w 1777 roku w Lipsku autorstwa Christiana Caya Lorenza Hirschfelda (1742–1792) - niemieckiego teoretyka sztuki ogrodniczej i filozofa epoki oświecenia. W dokumencie autor podejmuje się rozważań moralno-filozoficznych dotyczących zagadnienia gościnności ludzkiej rozumianej jako serdeczność i bezinteresowna życzliwość okazywana przybyszom, która uznawana jest przez autora opracowania za jedną z najbardziej wartościowych cnót, którą ludzka natura kiedykolwiek stworzyła i właściwych postaw wobec drugiego człowieka. W materiale autor przywołuje doświadczenia świata starożytnego, w którym gościnność była traktowana jako podstawowy i święty obowiązek. W starożytnej Grecji przybysz, który prosił o gościnę, był przyjmowany jak wysłannik bogów. W Rzymie gospodarz dzielił się z gościem połową jadła, bez względu na rodzaj posiłku połowa należała się przybyszowi. Kolejne strony opracowania przedstawiają problematykę gościnności, postrzegając ją przez pryzmat doświadczeń odkrywców, podróżników, wędrowców i pielgrzymów. Dzienniki podróży, opisy wędrówek, sprawozdania z poznawania obcych światów i zamieszkujących je ludzi okazują się być doskonałym źródłem wiedzy na temat tego w jaki sposób wędrowcy bywali przyjmowani i „ugaszczani” przez ludność osiadłą. Gościnność to przede wszystkim umiejętność sprawienia przyjemności tym, których się przyjmuje, to umiejętność stworzenia ciepłej atmosfery, tak aby gość poczuł się uhonorowany, aby odniósł autentyczne wrażenie, że jest dla gospodarza kimś ważnym, to w końcu przejaw zaufania do innych ludzi i eliminacji zachowań ksenofobicznych.