Publikacja wydana w 1783 roku w Berlinie zawierająca cztery traktaty teologiczne autorstwa Johanna JoachimaSpaldinga (1714-1804) - niemieckiego teologa, hymnisty, filozofa i najważniejszego przedstawiciela neologii w epoce oświecenia; Christiana Gotthilfa Salzmanna (1744-1811) - niemieckiego pastora ewangelickiego i pedagogaoraz Friedricha Gabriela Resewitza (1729-1806) - opata, pedagoga i polityka oświatowego okresu oświecenia, uważanego za jednego z najważniejszych przedstawicieli teologicznego racjonalizmu. Tematyka rozpraw związana jest z homiletyką,gr.ὁμιλητική - sztuką przemawiania, nawiązywania kontaktu słownego z ludźmi, innymi słowy rodzajem twórczości wyrażanej w formie ustnej lub pisemnej obejmującej kazania kościelne oraz wiedzę o zasadach komponowania, stylizowania i wygłaszania kazań. Homiletyka jest działem teologii praktycznej i jedną z odmian sztuki oratorskiej, nawiązującą do tradycji greckiej i rzymskiej retoryki.