Versuch über die Beschuldigungen welche dem Tempelherrenorden gemacht worden, und über dessen Geheimniß; Nebst einem Anhange über das Entstehen der Freymaurergesellschaft, von Friedrich Nicolai

Typ: Stary druk Rok publikacji: 1782 Miejsce publikacji: Berlin,Stettin Autor:
  • Nicolai, Christoph Friedrich
Illustracje: 1 Strony: [ 4 ]; II; 216 Sygnatura: 92146 biblioteka cyfrowa link Języki: fre, grc, heb, lat, ger Hasła kluczowe:
  • Stary druk - 18 w.
  • Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona - historia
  • Templariusze - historia
  • Dzieje i kultura średniowiecza
  • Masoneria - historia
  • Nicolai, Christoph Friedrich (1733-1811)
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 01.06.2022

Opis dokumentu

Versuch über die Beschuldigungen welche dem Tempelherrenorden gemacht worden, und über dessen Geheimniß; Nebst einem Anhange über das Entstehen der Freymaurergesellschaft (Berlin, Szczecin; 1782) - pierwsza część publikacji o templariuszach i początkach masonerii, w opracowaniu niemieckiego pisarza, historyka, wydawcy, wolnomularza i głównego przedstawiciela oświecenia berlińskiego Christopha Friedricha Nicolai (1733-1811). Nicolai był m.in. wydawcą „Bibliothek der schönen Wissenschaften und freyen Künste” (pol. "Biblioteka literatury pięknej i sztuk wyzwolonych"), która od 1759 roku ukazała się w dwunastu tomach oraz czasopisma „Allgemeine deutsche Bibliotek” (pol. "Powszechna biblioteka niemiecka"), które od 1765 roku do 1806 ukazało się 256 tomach. Zamieścił w nich setki recenzji i omówień tysięcy dzieł, które w tym okresie były publikowane. Był członkiem berlińskiej loży wolnomularskiej Zu den drei Weltkugeln i założycielem towarzystwa Berliner Mittwochsgesellschaft, jak również badaczem wolnomularstwa. W 1781 roku został członkiem nadzwyczajnym Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium a w 1798 członkiem Pruskiej Akademii Nauk (obecnie Berlińsko-Brandenburska Akademia Nauk). Tytuł doctora honoris causa filozofii otrzymał w 1799 roku od uniwersytetu w Helmstedt. Niniejsza, erudycyjna rozprawa Christopha Friedricha Nicolai, poświęcona został analizie zarzutów stawianych zakonowi templariuszy i była odpowiedzią na rosnące w XVIII stuleciu zainteresowanie historią templariuszy, co pozostawało w związku z fascynacjami „oświeconych” dziejami i kulturą średniowiecza, a zwłaszcza z czasem wypraw krzyżowych. W traktacie, na podstawie doskonałej znajomości dostępnej ówcześnie literatury przedmiotu, Nicolai poddał krytyce zarzuty stawiane Zakonowi Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, popularnie zwanego templariuszami podczas słynnego procesu i po jego zakończeniu. Punkt po punkcie rozważał zarzuty stawiane templariuszom m.in. wyrzeczenie się Chrystusa i znieważanie krzyża; bałwochwalstwo (oddawanie czci magicznej głowie, kobiecie-lwu, diabłu lub Mahometowi wyobrażonemu pod postacią tajemniczego Baphometa itd.); zniewagę sakramentów (m.in. używanie podczas nabożeństw niekonsekrowanych hostii); absolucję udzielaną przez osoby świeckie, co pociągało za sobą łamanie prawa kanonicznego; pielęgnowanie „nienaturalnych" skłonności seksualnych (zaciekle zwalczany homoseksualizm); chciwość etc. Sytuował je w szerszym kontekście społeczno-kulturowym wskazując, że wiele z nich można by odnieść do innych zakonów i całego Kościoła katolickiego, do którego jako protestant miał stosunek krytyczny. Zwrócił też uwagę na Ziemię Świętą jako miejsce styku kultury chrześcijańskiej i islamskiej. Wskazywał na wzajemne przenikanie elementów tych kultur, a także na zbieżność pewnych nauk templariuszy z tajnymi naukami starożytnymi, rozwijanymi w środowisku islamu. Spowodowało to, zdaniem Nicolai, że z punktu widzenia ortodoksji katolickiej mogli oni być uważani przez niektórych za heretyków. Nicolai widział w templariuszach ważnego pośrednika między kulturą Wschodu i Zachodu, ale zdecydowanie odrzucał hipotezę templariuszowskiej genezy masonerii. Współczesną mu masonerię sprowadził do Towarzystwa Różokrzyżowego założonego około 1630 roku w Anglii przez Roberta Fludda (1574-1637), które pod wpływem wydarzeń politycznych ulegało stopniowej transformacji, rozwijając się w Niemczech, w III dekadzie XVII wieku jako Freimaurerei.