Wydana w 1786 roku w Lipsku refleksyjna rozprawa teologiczna o religii chrześcijańskiej. Autorem niespełna trzystustronicowego dokumentu jest Johann Salomo Semler (1725-1791) – niemiecki teolog ewangelicki. Semler zaliczany jest do najwybitniejszych teologów oświecenia, który otworzył nowe drogi teologii protestanckiej poprzez jej wielokierunkowość w licznych dziedzinach. Dzięki swoje teologicznej pracy poznawczej, którą charakteryzuje konsekwentne myślenie historyczne i ze związanym z tym metodologicznym dostępem do źródeł został uznany za jednego z prekursorów i wpływowych przedstawicieli historyczno-krytycznych badań w Niemczech w XVIII wieku. W dokumencie, który służyć ma pogłębieniu religijności wiernych autor rozważa kwestię istoty właściwej religii chrześcijańskiej, odróżniając religię oficjalną od religii prywatnej. Nie pozostawia wątpliwości i uznaje za priorytetową religię moralną, a w prezentowanych rozważaniach skłania do moralnego myślenia i rozumowania. Historia teologii i pobożności jest przez niego zasadniczo odróżniana od naukowej teologii i religii chrześcijańskiej jak również od jego pojęcia „religii prywatnej” , która w odróżnieniu od „publicznej religii” służącej jedynie teologii, nie jest połączona ze znajomością pism lub porządku kościelnego, lecz wyłącznie zależy od sumienia i nabywana jest przez indywidualne przekonania poszczególnych ludzi. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 91541-91543.