Obszerny dokument dotyczący historii funkcjonowania i ustroju sądownictwa średniowiecznej Westfalii opracowany przez niemieckiego prawnika Carla Philippa Kopp (1728-1777). Materiał został uzupełniony i wydany w 1794 roku w Göttingen przez jego syna, prawnika i paleografa Ulricha Friedricha Kopp (1762-1834). Opracowanie opisuje m.in. historię i ustrój tzw. sądownictwa tajnego (niem. heimliche Gericht, również Femegerichte, Vehmgerichte, Stuhlgericht, Stillgerichte). Vehmgerichte to samozwańczy sąd funkcjonujący w średniowiecznej Westfalii, którego obrady odbywały się często w tajemnicy. Po wykonaniu wyroku śmierci zwłoki skazanego bywały wieszane na drzewie, aby upublicznić fakt i odstraszyć potencjalnych przestępców. Westfalski Vehmgerichte rozwinął się ze średniowiecznych „wolnych sądów” (niem. Freigerichte) działających na ziemiach, na których zabrakło sądownictwa dziedzicznych książąt plemiennych. W drugiej połowie XIV wieku w wyniku reformy Świętego Cesarstwa Rzymskiego (złota Bulla Karola IV- przyjęta na sejmie w 1356 roku) wolne sądy zanikły poza Westfalią. Szczyt aktywności Vehmgerichte przypadał na XIV i XV wiek. Sądy te zostały ostatecznie zakazane przez króla Westfalii Hieronima Bonaparte (1784-1860) w 1811 roku.