Ueber den moralischen Beweis für das Daseyn Gottes

Opis dokumentu

XVIII – wieczny dokument z dziedziny filozofii religii wydany w 1791 roku w Lubawce (niem. Liebau). Autorem rozprawy filozoficznej jest Ludwig Heinrich von Jacob (1759-1827) – niemiecki filozof, politolog, ekonomista, wykładowca akademicki na uniwersytetach w Halle i Charkowie. Opracowanie należy do niezwykle licznej grupy publikacji ówczesnej epoki poruszających kwestie moralnego dowodu istnienia Boga. Już od czasów starożytnych filozofowie na różne sposoby starali się dowieść istnienia Boga, szukając w ludzkiej rzeczywistości dowodów na Jego istnienie. Jednym z nich jest dowód z moralności - humanistyczny, należący do kategorii filozofii nieautonomicznej. Argument moralny to rozumowanie zakładające, że jeśli przyjąć istnienie absolutnych norm moralnych, to musi istnieć osoba mogąca te normy tworzyć, wdrażać i egzekwować, a tą osobą jest Bóg. Moralność jest przynależna ludzkiej naturze, dana z zewnątrz, gdyż nie wypływa ona ze świadomości człowieka ale jest mu nadana, istnieje ponad jego umysłem oraz ponad świadomością. Zasady i prawa moralne wskazują na istnienie jakiegoś wyższego porządku, do którego człowiek dąży. Wartości wyższe, jako że są doskonałymi ideami i pokazują doskonałą rzeczywistość, muszą mieć swoje źródło w równie doskonałej istocie wyższej. Tą istotą musi być zatem Bóg, Absolut, który wskazuje człowiekowi drogę prawego życia, w zgodzie z wartościami moralnymi. Za twórcę argumentu moralnego uchodzi niemiecki filozof oświeceniowy Immanuel Kant (1724-1804), chociaż w jego ujęciu argument ten nie był klasycznie rozumianym argumentem („dowodem”) na istnienie Boga, a postulatem praktycznego rozumu.