Ueber den Anbau der sogenannten Runkelrüben und die mit denselben angestellten Zuckerversuche

Opis dokumentu

Ueber den Anbau der sogenannten Runkelrüben und die mit denselben angestellten Zuckerversuche (Berlin, Szczecin; 1799) - publikacja pochodząca z końca XVIII stulecia dotycząca uprawy i hodowli buraków cukrowych oraz wykorzystywania ich w produkcji przemysłu cukrowniczego, której autorem jest Karl August Nöldechen (1772-1819). Pierwsze wzmianki o buraku odkryto w jednym z dokumentów babilońskich. Uprawiano go w ogrodach króla Meodaka-baladana. Po 400 roku p.n.e., uprawiano go w Grecji i na terenach republiki rzymskiej. W średniowieczu we Francji, Italii oraz Niemczech uprawiano z kolei buraki ćwikłowe jako warzywo liściaste. W XV wieku, do Włoch dotarła czerwona odmiana buraka. Pierwszy naukowy opis kilku odmian uprawnych buraka powstał w 1583 roku, a w 1747 roku niemiecki chemik Andreas Sigismund Marggraf (1709-1782) odkrył w burakach sacharozę. Hodowla buraka cukrowego rozpoczęła się w 1786 roku. Kolejny niemiecki chemik Franz Karl Achard (1753-1821) odkrył wtedy odmianę, która odpowiadała produkcji cukru. Powstał z niej prototyp współczesnego buraka cukrowego. Co ciekawe, historia buraków cukrowych jest związana także z Polską, ponieważ Achard na Dolnym Śląsku, a konkretnie w Konarach zbudował pierwszą cukrownię buraczaną. Od tego czasu, uprawa i hodowla buraków cukrowych rozwija się w Europie i Północnej Ameryce, aż po Chiny. Dokument zawiera opis warunków uprawy i hodowli buraka cukrowego, traktowanego jako zamiennik trzciny cukrowej w procesie produkcji cukru wraz z opisem ekonomicznej opłacalności i wydajności tych procesów. W załączniku do niniejszego opracowania znajdują się opisy eksperymentów Marggrafa, z różnymi zawierającymi cukier rośliny, które opublikował w 1747 roku, w rozprawie „Experiences chimiques faites dans dessein de tirer un veritable sucre de diverses plantes, qui croissent dans nos contrées”.