Mowa pożegnalna ze słowami otuchy, pocieszenia i podziękowania, która powstała w trakcie choroby umierającego Theodora Christiana Kühna (studenta filozofii i medycyny). Tekst skierowany i zadedykowany ukochanym rodzicom: ojcu Christianowi Kühn (znanemu i szanowanemu chirurgowi i cyrulikowi z Knipawy (niem. Kneiphof - jedno z trzech miast wchodzących w skład Królewca) i matce Catharinie Magdalenie z domu von Cöllen. Mowa opracowana przy współpracy i przychylności Bernharda von Sanden (1666-1721) - profesora i rektora teologii na Uniwersytecie w Królewcu, wydrukowana po śmierci Theodora, która nastąpiła 18 kwietnia 1719 roku. Ceremonia pogrzebowa zmarłego w wieku 21 lat Theodora Christiana Kühna odbyła się Knipawie 25 kwietnia 1719 roku. Przygotowany na to co nieuniknione Theodor Christian Kühn, w swojej mowie pożegnalnej, składa wyrazy wdzięczności i podziękowania ukochanym rodzicom za trud włożony w wychowanie, wspaniale dzieciństwo i opiekę podczas choroby. Prezentowane treści mają charakter wielce uduchowiony, dodający wiary i siły pogrążonej w smutku rodzinie. Mowa sygnowana imieniem i nazwiskiem zmarłego. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Pol.8.III.651-Pol.8.III.744.