Theologische Beyträge. Zweyten Bandes […]

Typ: Stary druk Rok publikacji: 1792; 1795 Miejsce publikacji: Altona Autor:
  • Eckermann, Jacob Christoph Rudolph
Strony: 224; 240; 222 Sygnatura: 92535/2 biblioteka cyfrowa link Języki: ara, grc, heb, lat, ger Hasła kluczowe:
  • Stary druk - 18 w.
  • Teologia
  • Biblistyka
  • Egzegeza biblijna
  • Hermeneutyka biblijna
  • Eckermann, Jacob Christoph Rudolph (1754-1837)
Pobierz plik XML Pobierz plik TXT Kategorie:
Data dodania: 03.06.2022

Opis dokumentu

Theologische Beyträge; Przyczynki teologiczne - drugi tom publikacji, w opracowaniu niemieckiego teologa akademickiego i publicysty, przez ponad pięćdziesiąt lat związanego z Uniwersytetem Kilońskim Jakoba Christopha Rudolfa Eckermanna (1754-1837). Jego zainteresowania i zakres pracy naukowej były niezwykle szerokie i różnorodne. Tematyka wykładów akademickich i publikacji dotyczyła szeroko pojętej egzegezy biblijnej, hermeneutyki, gramatyki hebrajskiej, języka chaldejskiego, arabskiego i syryjskiego, dogmatyki, chrześcijańskiej nauki moralnej, historii Kościoła, homiletyki, teologii pastoralnej, katechetyki, pisarzy greckich i łacińskich etc. Pierwsze wydanie Theologische Beyträge ukazało się na przestrzeni 1790-1799, w sześciu obszernych tomach (każdy podzielony na trzy główne części). Pierwsza część drugiego tomu Przyczynków teologicznych Eckermanna pochodzi z drugiego wydania i została opublikowana w Altonie w 1795 roku. Odnosi się do Pierwszego Listu do Koryntian - księgi Nowego Testamentu, której autorstwo przypisuje się Świętemu Pawłowi. Miejscem sporządzenia był Efez, w którym św. Paweł zatrzymał się prawdopodobnie w 57 roku. Eckermann stara się wskazać, wyjaśnić i zinterpretować niektóre fragmenty Pierwszego Listu do Koryntian, w których znajdują się odniesienia, na zasadzie cytatów lub aluzji, do treści innych fragmentów biblijnych. Komentarzowi biblijnemu poddane zostają m.in. kwestie powołania apostoła Pawła i boskiego zawodu apostoła w ogóle, pojęcie wspólnoty Bożej i powołania chrześcijan, sens i cel określania i nazywania Boga naszym Ojcem, pojęcie Królestwa Bożego, chrześcijańskiej nauki o zmartwychwstaniu, a w szczególności zmartwychwstania i ponownego przyjścia Chrystusa. Kolejne części drugiego tomu pochodzą z wydania pierwszego i opublikowano je w Altonie, w 1792 roku. Druga zawiera rozprawę Eckermanna, która traktuje o prawdziwej nauce Jezusa i jej implikacjach pedagogicznych. Natomiast trzecia część odnosi się do osobliwych fragmentów z wybranych Listów św. Pawła i św. Piotra, w których przytoczone są fragmenty starotestamentowe i została uzupełniona krótkim opisem rezultatów badań nad tymi fragmentami. Styl komentarza biblijnego Eckermanna nie jest wolny od proliferacji (tworzenia alternatywnych, względem aktualnie obowiązującego, punktów widzenia na badane zagadnienie), powtórzeń i akomodacji (w rozsądnych granicach) do oświeconego myślenia współczesności.