Dziewiętnastowieczne wydanie tzw. Tabuli Peutingeriana w opracowaniu oświeceniowego pisarza i teoretyka sztuki Franza Christopha von Scheyb (1704-1777) (pierwsze wydanie ukazało się w 1753 r.). Tabula Peutingeriana, zwana tak od nazwiska niemieckiego humanisty Konrada Peutingera (1465–1547), który opracował ją jako pierwszy, była mapą komunikacyjną imperium rzymskiego, używaną m. in. przez żołnierzy, handlarzy, kurierów Zaznaczone były na niej – oprócz sieci dróg – miasta, rzeki, pasma górskie. Najważniejsze metropolie, m. in. Rzym zaznaczono w postaci medalionów. Oryginał datowany jest na IV w. (zachowały się tylko kopie). Edycja Scheyba z 1824 r. posiada dwanaście map w formie miedziorytowych tablic na sąsiadujących ze sobą stronach, poprzedzonych indeksem nazw geograficznych. Autorami wstępów są Conrad Mannert (1756-1834) i Friedrich Thiersch (1784-1860).