Systematisches Lehrbuch der Arithmetik

Opis dokumentu

Systematisches Lehrbruch der Arithmetik (Lipsk, 1804) - podręcznik do nauki arytmetyki z początku XIX wieku, w opracowaniu niemieckiego matematyka Heinricha Augusta Rothe (1773-1842). Arytmetyka to nauka o liczbach i działaniach na nich wykonywanych, a także dział zajmujący się teorią rachunków w zbiorach z określonymi działaniami. Wiedza o prehistorii arytmetyki jest ograniczona do kilku niewielkich artefaktów udowadniających posługiwanie się pojęciami dodawania i odejmowania przez ludy neolityczne. Najbardziej znanym jest kość z Ishango, który według Petera Rudmana powstał pomiędzy 9000 a 6500 lat p.n.e. Prawdopodobnie Babilończycy posiadali szeroką wiedzę w niemal wszystkich aspektach elementarnej arytmetyki już dwa tysiące lat przed naszą erą. W papirusach ze starożytnego Egiptu pochodzących z XVII wieku p.n.e można znaleźć dokładne algorytmy mnożenia i używania ułamków. Pitagorejczycy w szóstym wieku p.n.e. uznawali arytmetykę za jedną z czterech najważniejszych nauk. Znalazło to odbicie również w programie średniowiecznych uniwersytetów jako element Quadrivium, które razem z Trivium utworzyło siedem sztuk wyzwolonych. W XIX wieku arytmetyka została zaksjomatyzowana, a nowoczesną postacią arytmetyki jest teoria liczb, która wciąż przyciąga nowych badaczy, chcących zaznać przyjemności poruszania się po gruncie dziedziny, którą Gauss nazwał Królową Matematyki.