Pierwsza renesansowa reedycja średniowiecznego traktatu medycznego autorstwa Konstantyna Afrykańczyka będąca kompilacją arabskich tekstów przełożonych na język łaciński. Poza źródłami arabskimi Konstantyn korzystał także z osiągnięć naukowych Hipokratesa i Galena. Na karcie tytułowej widnieje stempel drukarski przedstawiający rękę rozbijającą młotem skałę (być może jest to aluzja do nazwiska drukarza - Petrus łac. skała). Dzieło otwiera wstęp adresowany do Dezyderiusza Abbota (późniejszy papież Wiktor III), opata klasztoru na Monte Cassino, w którym spędził znaczną część życia Konstantyn oraz indeks przypadłości medycznych. Właściwą część dzieła otwiera rozdział filozoficzny poświęcony medycynie jako dziedzinie nauki. W rozdziale drugim autor omawia anatomię człowieka (np. omawia kościec, nerwy, ścięgna), w trzecim członki ciała i narządy, w czwartym porusza temat witalności (virtus) i śmierci, w piątym pisze o przemianach i naturze rzeczy, z kolei w pięciu kolejnych omawia szczegółowo choroby, różne przypadłości zdrowotne.