Statut elbląskiego towarzystwa śpiewaczego Liedertafel. Pierwowzorem tego rodzaju towarzystw był założony w 1809 r. w Berlinie Zelterscher Liedertafel – od nazwiska założyciela Carla Friedricha Zeltera, który był bliskim przyjacielem J. W. Goethego. Zjawisko to przybrało formę „masowego ruchu muzycznego”, nacechowanego ideałami demokratyzmu i liberalizmu, dlatego Liedertafel traktowane były z niechęcią i podejrzliwością na przykład w metternichowskiej Austrii. Statutowym celem elbląskiego Liedertafel było ćwiczenie się wielogłosowym śpiewie, przy czym chodziło tu wyłącznie o chór męski. W szeregach elbląskiego Liedertafelwyróżniano członków aktywnych, biernych (słuchaczy) i honorowych. Aby zostać aktywnym członkiem towarzystwa należało wykazać się dobrym głosem, znajomością nut i słuchem muzycznym. Członkiem pasywnym mógł natomiast zostać każdy „wykształcony” elblążanin. Członkostwo honorowe nadawano za szczególne zasługi.