Sonaty (I-VI) na skrzypce i fortepian - kompozycja Karola Marii Webera (1786-1826). Weber pozostawił bogaty i różnorodny dorobek kompozytorski, począwszy od dzieł fortepianowych, utwory orkiestrowe (2 symfonie 1807, 2 koncerty fortepianowe C-dur 1810 i Es-dur 1812), kameralne, pieśni, kanony, duety, chóry, arie na głos i orkiestrę, kantaty, muzykę kościelną oraz uprawiał twórczość literacką i krytykę muzyczną. Dzieła, które zapewniły mu sławę, to cykl walców: „Zaproszenie do tańca”; "Wolny strzelec" oraz "Oberon". Weber zasłużył również, jako jeden z głównych twórców niemieckiej opery romantycznej (w 1817 został dyrektorem Opery Niemieckiej w Dreźnie) oraz „stylu brillant”. Aplikatura dzieła (zapis kolejności palców dla instrumentalisty za pomocą cyfr) w wykonaniu kompozytora i dyrygenta Alberta Dietricha (1829-1908). Zeszyt z nutami pochodzi z kolekcji Henryka Nitschmanna, znawcy literatury polskiej, kompozytora i krytyka muzycznego. [Dawna sygnatura Muz. III 1389].