Sendschreiben an Karl Lachmann von Jacob Grimm über Reinhart Fuchs

Opis dokumentu

Sendschreiben an Karl Lachmann von Jacob Grimm über Reinhart Fuchs (Lipsk, 1840) - publikacja niemieckiego leksykografa, językoznawcy i literaturoznawcy uważanego razem z bratem Wilhelmem za twórcę niemieckiej filologii - Jacoba Ludwiga Karla Grimma (1785-1863), która jest listem, w którym pisze on do niemieckiego filologa i krytyka literackiego Karla Lachmanna (1793-1851), wyrażając swoją opinię na temat ważnego średniowiecznego dzieła „Reinhart Fuchs”, napisanego pod koniec XII wieku przez nieznanego alzackiego poetę, ukazującego fatalne skutki nieuczciwych postaw i głupich zachowań w intrygach zwierząt. List stanowi ważny wkład w dyskusję o literaturze średniowiecznej i jej znaczeniu dla kultury niemieckiej oraz jest interesującą lekturą dla językoznawców i kulturoznawców. Jacob Grimm, wspólnie z bratem Wilhelmem jest uważany za założyciela studiów germańskich, germańskiego językoznawstwa i filologii germańskiej. Jego podejście historyczno-porównawcze stworzyło warunki do powstania romańskiego językoznawstwa przez Friedricha Christiana Dieza. Artykuły takie jak np. „Über den deutschen Meistergesang” są, oprócz badań Karla Lachmanna, pierwszym solidnym rozważaniem starej niemieckiej literatury. Aby przeforsować swoją pozycję Jacob Grimm stosował dość agresywny, konfrontacyjny styl naukowy, który nie unikał ani polemiki, ani osobistego zniesławienia konkurentów. Do "fundamentalnych mitów" zawodu niemieckiej filologii względnie germanistyki należy np. tzw. "wojna naukowa" przeciw Friedrichowi Heinrichowi von der Hagen (1780-1856) i Johannowi Büschingowi (1783-1829). Jacob Ludwig Karl Grimm sformułował w 1822 roku prawo głosowe dotyczące germańskiej przesuwki spółgłoskowej, tzw. prawo Grimma, zwane także "pierwszą przesuwką". Dla germanistyki prekursorskim dziełem jest wydana w 1835 roku trzytomowa „Deutsche Mythologie” (pol. Mitologia niemiecka), która przybliżyła Germanom w sposób lingwistyczny życie i obraz bogów. W następstwie tego powstały podobne prace w obszarze ugrofińskim słowiańskim. Obaj bracia Grimm stali się sławni poprzez zbiór baśni „Kinder- und Hausmärchen” (2 tomy, 1812-1815), znanych jako „Baśnie braci Grimm” oraz opracowanie słownika języka niemieckiego „Deutsches Wörterbuch” (tom 1, 1854).