Johann Georg Hamann (1730-1788) – niemiecki teolog i filozof, w rozprawie rozważa wzajemne relacje między pisarzem a krytykiem sztuki (literatury). Według królewieckiego filozofa krytyk powinien pełnić funkcję służebną wobec autora i czytelnika. Hamann rozważa szeroko kompetencje, powinności i moralność krytyków sztuki, zarzucając współczesnym sobie krytykom, iż potrafią pisać i nauczać, nie umieją zaś rzeczy najważniejszej – to jest czytać. Rozprawa napisana jest w erudycyjnym, niemal barokowym stylu, z licznymi odwołaniami do mitologii i historii starożytnej, nasycona metaforami i aluzjami. Starodruk współoprawny z innymi utworami posiada liczne zapiski rękopiśmienne. (Sygn. 94473-94478)