Sammlung der merkwürdigsten Reisen in den Orient […] herausgegeben von H.E.G. Paulus […] Vierter Theil […]

Opis dokumentu

Sammlung der merkwürdigsten Reisen in den Orient - czwarta część publikacji zawierającej opisy osobliwych podróży po krajach Orientu, wydana w 1798 roku w Jenie, pod redakcją Heinricha Eberharda Gottloba Paulusa (1761-1851) - niemieckiego filozofa, teologa, orientalisty, profesora na uniwersytetach w Jenie, Würzburgu i Heidelbergu. Niniejsza część zawiera m.in. fragmenty wspomnień i relacji z podróży i pobytu jezuickich misjonarzy w krajach Lewantu, które publikowane były w latach 1715-1755 w wielotomowym wydaniu Nouveaux Memoires des Missions de la Compagnie de Jesus, dans le Lewant. (pol. Nowe wspomnienia o misjach Towarzystwa Jezusowego w Lewancie). Redaktorem pierwszych siedmiu tomów publikacji był jezuita Thomas Charles Fleuriau d’Armenonville (1651-1735), protektor misji francuskich w Lewancie. Lewant (od wł. levante - wschód) to pochodzące z języka włoskiego określenie państw leżących na wschodnim, azjatyckim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Granice wyznaczają: Morze Śródziemne, Taurus, Mezopotamia, pustynie Półwyspu Arabskiego i Morze Czerwone. Obszar ten obejmuje dzisiejsze państwa: Syrię, Palestynę, Jordanię, Liban oraz Izrael. W szerszym znaczeniu do Lewantu zalicza się również Azję Mniejszą (Turcja) i Egipt. Wśród zamieszczonych w niniejszej części relacji znajdujemy m.in. opis podróży z Marsylii przez Maltę, wyspy Morza Adriatyckiego i archipelagu greckiego do Smyrny; osobliwości syryjskiego Allepo i okolic oraz Damaszku; pobytu francuskiego jezuity, przełożonego misji jezuickiej w Kairze Claude’a Sicarda (1677-1726) w Syrii, a następnie w Egipcie etc. Dokument zawiera również fragmenty relacji z podróży po terytorium Azji Mniejszej i Egiptu, francuskiego przyrodnika i lekarza Pierre’a Belona (1517-1564), który dzięki mecenatowi kardynała Franciszka de Tournon, podejmował rozległe podróże naukowe. Począwszy od 1546 roku Belon podróżował przez Grecję, Kretę, Azję Mniejszą, Egipt, Arabię i Palestynę, by powrócić w 1549 roku. Efektem licznym wypraw Belona była identyfikacja i opis wielu zwierząt, roślin, leków, miejsc, zabytków i zwyczajów wcześniej nieznanych Europejczykom, a opisywanych przez starożytnych pisarzy, które opublikował w Les Observations de plusieurs singularitez et choses memorables trouvées en Grèce, Asie, Judée, Egypte, Arabie… , po raz pierwszy wydanym w 1553 roku w Paryżu.