Dzieło filozoficzne Rudolpha Goeckela (1547-1628), niemieckiego profesora logiki z Akademii w Marburgu, poświęcone klasycznej dialektyce i jej współczesnym interpretacjom. Pismo otwiera wstęp adresowany do syna Rudolpha Goeckela młodszego. Autor wygłasza w niej nie pozbawioną osobistego tonu pochwałę nauki i podejmowania trudów uczenia się, których kontynuację uważa za synowską powinność. Po nim znajduje się teoretyczne wprowadzenie do logiki i dialektyki (tzw. partitiones). Goeckel odwołując się do zasad scholastyki i współczesnej myśli filozoficznej (Ramus), przedstawia porządek prowadzenia badań i towarzyszące im najważniejsze zasady. Ilustracją do tego teoretycznego wstępu są tabele z podziałem czynności oraz poetyckie przykłady. Właściwe dzieło składa się z dwóch ksiąg, w których uczony podejmuje się wyjaśnienia bardziej zawiłych i budzących kontrowersje kwestii dotyczących praktycznego zastosowania modelu dialektycznej analizy, sięgając do myśli Arystotelesa i Ramusa. Dodatkiem do dzieła jest krótkie wprowadzenie do retorycznej metody prowadzenia sporów naukowych. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.1131 - SD.XVI.1133.