Aleksander Wóycicki (właśc. Wójcicki) (1878-1954), polski ksiądz katolicki, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1919–1937), profesor i rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (1937–1939). Był wikariuszem w Warce. W 1906 zapisał się w Paryżu na wydział prawa, później w Londynie i Lowanium. Był pierwszym spośród polskich księży, którzy otrzymali stopień doktora nauk politycznych i społecznych. Był profesorem na wyższych kursach Polskiej Macierzy Szkolnej. W 1922 był posłem na Sejm. W 1939 więziony na Pawiaku. W latach 1948–1954 prowadził wykłady w Seminarium Metropolitalnym.
„Robotnik polski…” to najpoważniejsza praca naukowa, wydana pod szyldem Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej. Ksiądz A. Wójcicki w swojej monografii zajął się problemami robotników przemysłowych, o których wzbogacił sięnaród polski jako odrębnej klasy i typu społecznego w latach 50-60. W szczegółowy sposób omówił życie rodzinne polskiego robotnika, życie publiczne rodziny robotniczej oraz ich kryzysy: choroby, brak pracy, starość i śmierć. (Na tylnej stronie okładki podana jest literatura tegoż autora).