Reise eines königlichen französischen Officiers nach Insuln Frankreich und Bourbon, dem Vorgebürge der guten Hoffnung u.s.w. Nebst neuen Bemerkungen über die Naturhistorie und die Menschen […]

Opis dokumentu

Reise eines königlichen französischen Officiers nach Insuln Frankreich und Bourbon, dem Vorgebürge der guten Hoffnung u.s.w. Nebst neuen Bemerkungen über die Naturhistorie und die Menschen… (Altenburg; 1774) - niemieckojęzyczny przekład francuskiej opowieści podróżniczej zatytułowanej „Voyage à l’Île de France, à l’île Bourbon et au cap de Bonne-Espérance”, opublikowanej po raz pierwszy w 1773 roku, której autorem jest francuski pisarz, podróżnik i przyrodnik, przyjaciel i uczeń Jana Jakuba Rousseau - Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre (1737-1814). Do najważniejszych jego publikacji należą „Études de la nature” (pol.” Studia nad przyrodą”) z 1784 roku, w których z obserwacji zjawisk przyrodniczych autor wyciąga dowód na istnienie Boga. Czyni to często w sposób niekoniecznie naukowy, np. twierdząc, że pchły zostały stworzone czarnymi, aby lepiej było je łapać na skórze. Największą popularność przyniosła mu powieść sentymentalna „Paul et Wirginie” (pol. „Paweł i Wirginia”), opowiadająca o tragicznie zakończonej miłości dwójki dzieci wychowanych w "stanie natury", w oddaleniu od cywilizacji na wyspie Île de France. Publikacja Bernardina de Saint-Pierre’a, w porównaniu z innymi współczesnymi opowieściami podróżniczymi, charakteryzuje się bardziej swobodną strukturą. Autor przedstawia opis podróży w formie listów i fragmentów dziennika z podróży, datowanych w drugiej połowie XVIII stulecia. Opisy dotyczą m.in. historycznej krainy Francji Bretanii oraz głównych wysp Archipelagu Maskarenów, do których należą m.in. Mauritius (w 1721 Francuska Kompania Wschodnioindyjska przejęła opuszczoną przez Holendrów wyspę i nazwała Île-de-France) i Réunion (w 1638 roku wyspę zajęli Francuzi i nadali jej nazwę Bourbon). W szczegółowych, zabarwionych nutą autorefleksji, opisach autor przedstawia m.in. historię, faunę i florę, opisy krajobrazów, warunki socjalno-ekonomiczne, kulturowe, charakter i obyczaje mieszkańców etc. Charakteryzuje np. bretońskie rodziny rybackie czy czarnych niewolników na Mauritiusie. Autorem niemieckojęzycznego przekładu jest niemiecki bibliotekarz, pisarz, tłumacz Heinrich August Ottokar Reichard (1751-1828).