Regulirung der Weichselmündung

Opis dokumentu

Opracowanie wydane maju 1892 roku autorstwa Karla Theodora Müllera (1840-1909) - inżyniera budownictwa wodnego, poruszająca tematykę wielkiego przedsięwzięcia inżynieryjnego jakim był Przekop Wisły - sztuczne ujście rzeki między Świbnem a Mikoszewem, powstałe w latach 1891–1895 przez wykopanie nowego koryta rzeki na odcinku od Przegaliny do Zatoki Gdańskiej. Z jego budową zwlekano, gdyż wszystkie wyliczenia wskazywały na ogromne koszty przedsięwzięcia. Wiosenna powódź 1888 roku na Żuławach, straty wówczas poniesione, przecięły dyskusję. Przyjęty do realizacji plan podzielony został na trzy etapy, kierując się odrębnymi ustawami parlamentu pruskiego z lat 1888, 1900 i 1910. Pierwsza ustawa z dnia 20 czerwca 1888 r. zakładała m.in. wykonanie przekopu od miejscowości Błotnik do Zatoki Gdańskiej, utworzenie nowego ujścia Wisły zabezpieczonego wałami oraz zbudowanie śluz w Przegalinie, w ten sposób łącząc Przekop Wisły z Martwą Wisłą. Minister Robót Publicznych otrzymał 20 milionów marek na realizację pierwszej części projektu zatwierdzonego w czerwcu 1888 roku. Z owej sumy blisko 1/3 musiały pokryć trzy związki wałowe: Związek Wałowy Żuław Gdańskich, Malborskich i Elbląskich połączonych w stowarzyszenie o nazwie: Związek Wałowy Wisły i Nogatu. Inwestorem w imieniu władz był, powołany w Gdańsku, Zarząd Zabudowy Wisły (niem. Weichselstrombauverwaltung).