Przemówienie deputowanego Petriego, wygłoszone w parlamencie pruskim 29 stycznia 1874 r. Dotyczyło ono sytuacji tzw. kościoła staro-katolickiego w łonie kościoła katolickiego w Prusach. Mianem „staro-katolików” ochrzcili się ci, którzy nie uznali postanowień soboru watykańskiego I z 1870 r. (m. in. dogmatu o nieomylności papieża), w związku z czym obłożeni zostali ekskomuniką. Autor przemówienia dowodzi, że „staro-katolicy” są pełno- i równoprawnymi członkami kościoła katolickiego uznawanego w Prusach, a nawet idzie dalej, twierdząc, iż w zasadzie uznać ich należy za jedynych legalnych przedstawicieli kościoła katolickiego w Prusach. Książka współoprawna z innymi drukami 114378 – 114382.