Reedycja jednego z najważniejszych traktatów teologicznych autorstwa Erazma z Rotterdamu (1467–1536) poświęconego filologicznej metodzie interpretacji Pisma Świętego. Pierwotna wersja dzieła ukazała się drukiem w 1518 roku w oficynie Dirka Martensa w Leuven. Po pierwszym wydaniu w Leuven nastąpiło kilka przedruków, m.in. właśnie w Strasburgu (1521) i Bazylei (1523). Dzieło otwiera list autorstwa Albrechta Hohenzollerna - ówczesnego arcybiskupa Moguncji i Magdeburga, w którym duchowny zachwala erudycję Erazma i jego naukowy wkład w studia biblijne. Po nim głos zabiera także sam uczony, okazując wdzięczność za okazane wsparcie w jego pracy. Głównym założeniem “metody” Erazma jest założenie, że Biblię należy tłumaczyć i objaśniać z użyciem gramatyki i retoryki, a więc języka, a nie (jak miało to miejsce do tej pory) dialektyki. Uczony powołuje się na autorytet innych teologów, m.in. św. Tomasza z Akwinu i św. Augustyna, podkreślając rolę studiowania równolegle Słowa Bożego w trzech językach (hebrajskim, greckim i łacińskim). Przywołuje także klasycznych autorów, uzasadniając swoje filologiczne podejście do tekstu. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.1101 - SD.XVI.1102.