Przyczynki do poznania kultury "Łużyckiej" na Pomorzu

Opis dokumentu

Pod koniec II okresu epoki brązowej występował w Europie zespół form kulturalnych nazywany z powodu licznych grobów tego typu w Łużycach kulturą „łużycką”. Obejmowała ona Czechy, większość część Polski, z Niemiec zaś Saksonię, Brandenburgię, Pomeranię i Prusy Wschodnie (stąd Niemcy nazywają tę kulturę „ostdeutsch”). Termin kultura łużycka został stworzony w drugiej połowie XIX wieku przez niemieckiego patologa, antropologa i prehistoryka Rudolfa Virchowa. Początkowo nazwa ta służyła jedynie do oddania zjawisk występujących na obszarach Łużyc, gdzie na przełomie epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, pojawiły się cmentarzyska składające się z grobów popielnicowych. Kulturę wyróżniała przede wszystkim ceramika guzowa, puchary z nóżką, zdobienie krawędzi naczyń. Książka księdza WładysławaŁęgi (1889-1960) – to przyczynek omawiający tę właśnie kulturę.