Preußisches Wörterbuch : Sprache und Volkstum Nordostdeutschlands. 9 - 15

Opis dokumentu

“Słownik pruski. Język i folklor pn. i wsch. części Niemiec”. Siedem wspólnie oprawionych zeszytów (od 9 do 15); litery od be do di). Prace nad słownikiem trwały od 1911 r. Miał on gromadzić słownictwo i folklor prowincji Prusy Wsch. i Zach. W tym celu badacze zbierali przysłowia, zagadki, formuły błogosławieństw, zaklęcia, wyliczanki, piosenki dziecięce i ludowe, podania i baśnie, humorystyczne wyrażenia, informacje o grach i zabawach, języku zwierząt, znaczeniu dzwonów, zwyczajach i wierzeniach.Słownik miał usystematyzować dialekt w całym jego bogactwie, unaocznić „różnorodność jego słownictwa”, „przejrzystość” i „siłę wyrazu”, a tym samym dać odpór powszechnemu w środowiskach intelektualnych poglądowi, że „Plattdeutsch” to mowa „prostych ludzi”. Z tej części słownika dowiedzieć się można m. in. że słabą, „cienką” kawę nazywano w okolicach Nidzicy „kwiatuszkiem” (ze względu na możliwość dostrzeżenia malowanych motywów na dnie filiżanki) i że poławiacze bursztynu pierwszą znalezioną bryłkę wsadzali najpierw do ust, a następnie do kieszeni, zachowując przy tym milczenie (miało to przynosić szczęście).