ΠΛOϓΤΑΡΧOϓ ΤOϓ XAIPΩΝΕΩΣ ΤΑΗΘΙΚΑ, Plutarchi Chaeronensis Moralia id est opera, exceptis vitis, reliqua [ …] Volumen tertium

Opis dokumentu

ΠΛOϓΤΑΡΧOϓ ΤOϓ XAIPΩΝΕΩΣ ΤΑΗΘΙΚΑ, Plutarchi Chaeronensis Moralia … (Tybinga, 1797) - trzeci tom publikacji zawierającej najważniejsze dzieło Plutarcha „Moralia”, w opracowaniu niemieckiego teologa, pedagoga, filologa, rektora Szkoły Anatolijskiej w Tybindze Johanna Georga Huttena (1755-1834). Plutarch z Cheronei; gr. Πλούταρχος ὁ Χαιρωνεύς, Plutarchos ho Chaironeus, (ok. 50 n.e. ok.125 n.e.) był jednym z największych pisarzy starożytnej Grecji, historykiem, filozofem-moralistą oraz oratorem. Uważany jest za jednego z tych autorów klasycznych, którzy ukształtowali nowożytne wyobrażenie o cywilizacji antycznej oraz za najwybitniejszego przedstawiciela starożytnej biografistyki. Kształcił się w Akademii Platońskiej w Atenach oraz w Aleksandrii. Chociaż wiele podróżował, większość życia spędził w rodzinnym mieście Cheronei w Beocji i w Atenach, gdzie sprawował wiele urzędów. W swoim rodzinnym mieście założył placówkę wzorowaną na Akademii Platońskiej. Był człowiekiem obdarzonym wyjątkową pogodą ducha, życzliwym, nadzwyczaj pracowitym i zdolnym, a przy tym bystrym i dowcipnym obserwatorem życia, polemistą pełnym temperamentu i erudycji. Jego najważniejsze dzieła to pisma moralne Moralia, które obejmowały ponad 70 rozpraw na różnorodne tematy - od traktatów filozoficznych po traktaty literacko-krytyczne - oraz poczytne po dzień dzisiejszy pisma biograficzne Żywoty równoległe (Βίοι Παράλληλοι Bíoi Parálleloi; lat.Vitae parallelae), opisujące dzieje życia 46 znanych osobistości zestawianych parami Grek-Rzymianin (par było pierwotnie 23, zachowały się 22). W ten sposób Plutarch stara się stworzyć obraz obu kultur poprzez ukazanie historycznych biografii ich wielkich reprezentantów. Na niniejszy tom składa się kolejna część rozpraw Plutarcha zebranych w zbiorze Moralia. Cały zbiór zawiera pisma o różnorodnej treści i zakresie: retoryczne, filozoficzno-teologiczne, polemiczne, etyczne, polityczne, pedagogiczne etc. Przeważają, zgodnie z tytułem, traktaty o zagadnieniach moralnych, jednak bogactwo treści zawartych w tym zbiorze jest znacznie większe. Teksty te są o tyle istotne, że opowiadają wiele szczegółów z życia Greków i Rzymian, które jak się okazują są ponadczasowe. Tom zawiera w kolejności: De fortuna Romanorum; De Alexandri Magni fortuna aut virtuti (O szczęściu, czyli o dzielności Aleksandra); Bellone an pace clariores fuerint Athenienses (De gloria Atheniensum); De Iside et Osiride (O Izydzie i Ozyrysie); De Ei Delphico (De ei apud Delphos); Cur Pythia nunc non reddat oracula carmine Dlaczego Pytia nie wygłasza już wyroczni wierszem?); De defectu oraculorum (O zamilknięciu wyroczni); Virtutem doceri posse (Czy cnota jest czymś, czego można nauczyć); De virtute morali (O cnocie moralnej) oraz De cohibenda ira (O powściąganiu gniewu).