Platon’s Leben und Schriften […]

Opis dokumentu

Platon’s Leben und Schriften ( Lipsk; 1816) - pierwsza z prac krytycznych o życiu i dziele greckiego filozofa, Ateńczyka, twórcy tradycji intelektualnej znanej jako platonizm - Platona (stgr. Πλάτων, Plátōn; ur. 424/423 p.n.e., zm. 348/347 p.n.e.), inspirowana przez wprowadzenie do Dialogów Friedricha Daniela Ernsta Schleiermachera (1768-1834) i historyczny sceptycyzm Niebuhra i Wolfa, w opracowaniu niemieckiego filozofa i filologa Georga Antona Friedricha Asta (1778-1841), który ostatnie dwadzieścia pięć lat swojego życia poświęcił dialogom wybitnego Ateńczyka. Opracowanie Asta stanowi próbę oddzielenia w życiu i w pismach Platona tego, co prawdziwe i autentyczne, od tego, co zmyślone i domniemane oraz ustalenie porządku chronologicznego autentycznych dialogów greckiego filozofa. Ast okazując brak zaufania do tradycji, stara się na podstawie zewnętrznych przesłanek wykazać nieautentyczność nie tylko dialogów za nieautentyczne uznawanych powszechnie (Epinomis, Minos, Theages, Arastae, Klejtofont, Hipparch, Eryxias, Listy) ale też wielu uznawanych za autentyczne, jak Menon, Eutydem, Charmides, Lizys, Alkibiades I i II, Hippiasz mniejszy i Hippiasz większy, Ion, Eutyfron, Apologia, Kriton a nawet (wbrew wyraźnej opinii ucznia Platona Arystotelesa) Prawa. Dialogi, które Ast uznał za autentyczne podzielił na trzy grupy. Pierwsza obejmuje najwcześniejsze dialogi, odznaczające się elementami poetyckimi i dramaturgicznymi: Protagoras, Fajdros, Gorgiasz, Fedon. Druga to dialogi środkowe, odznaczające się subtelnością dialektyczną: Teajtet, Sofista, Polityk, Parmenides, Kratyl. Trzecia grupa mieści w sobie dialogi późne, harmonijnie komponujące obie jakości: Fileb, Uczta, Państwo, Timajos, Kritias. Po dokonaniu tego podziału Ast wydał kompletną edycję dzieł Platona (II tomy, 1819-1832) z łacińskim przekładem i komentarzem.