"Plastyk" Spółdzielnia Pracy Przemysłu Skórzanego w Elblągu Kronika 1950-1973 - książka

Opis dokumentu

Nakładem Olsztyńskich Zakładów Graficznych im. S. Pieniężnego w Olsztynie wydano w 1976 roku na zlecenie Spółdzielni Pracy Przemysłu Skórzanego "Plastyk" w Elblągu, książkę - Kronikę tejże właśnie Spółdzielni, za lata 1950-1973. Treść tego wydawnictwa reklamowo-pamiątkowego stanowi jedenaście rozdziałów z dodatkiem Wstępu oraz podsumowania w czterech językach. Wydawnictwo jest ilustrowane czarno-białymi zdjęciami, przedstawiającymi piękne wyroby tej spółdzielni skórzanej, także te o charakterze artystycznym oraz dużo zdjęć pracowników tej firmy pracujących tam od lat 50-tych. Ze wstępu dowiadujemy się jak wyglądały początki spółdzielni. W dniu 7 czerwca 1950 roku do CEPELII (Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego) w Gdyni wpłynęło pismo o zorganizowanie na terenie Elbląga (wówczas ponad 48 tys. ludności) Spółdzielni Przemysłu Ludowego i Artystycznego w myśl wzorcowego statutu tejże spółdzielni (wnioskodawcy mieli poparcie Komitetu Miejskiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Elblągu). Miasto powstające z ruin potrzebowało usług rzemieślniczych i artystycznych, wiele kobiet posiadających małe dzieci mogły jedynie pracować jako chałupniczki w domach na zlecenie. Tutaj znajdowała się spora grupa plastyków reprezentująca różne branże od malarstwa i rzeźby po rękodzieło artystyczne. We wrześniu 1950 odbyło się I Walne Zgromadzenie Założycielskie Powiatowej Spółdzielni Przemysłu Ludowego i Artystycznego "Plastyk" w Elblągu, wybrano przy tym Radę Nadzorczą i Zarząd Spółdzielni. Zajmującej się malarstwem, rzeźbą, dekoracjami miasta i obiektami użyteczności publicznej, zabawkarstwem drewnianym i miękkim, wyrobami z masy papierowej. Ponadto w zakres zainteresowań spółdzielców wchodziło tkactwo artystyczne, pamiątkarstwo, tłoczenie w skórze, dziewiarstwo i przędzenie ręczne. Brakowało finansów, z pierwszych dochodów (450,50 zł) na rozchody wyszło 387,95 zł, więc stan kasy liczył zaledwie 62,55 zł. Siedzibą spółdzielni stały się budynki dawnej fabryki cygar Zigarren und Tabakfabriken Loeser & Wolff przy ulicy Koenigsbergerstrasse (po wojnie Armii Czerwonej, obecnie Królewieckiej). W latach 70-tych był już to prawdziwy kombinat przemysłowy skupiający kilka zakładów produkcyjnych, produkujących galanterię skórzaną i wyroby ze skóry na potrzeby odbiorców zagranicznych, a wartość produkcji szacowano na 83 500 000 zł.