Traktat medyczny, wydany w Lipsku w 1713 roku autorstwa Pancratiusa Wolffa, dedykowany królowi pruskiemu. Dzieło zawiera krytyczne omówienie poglądów Hipokratesa (ok.460 p.n.e. - ok. 370 p.n.e.) – lekarza greckiego, obdarzonego przydomkiem "ojca medycyny". Publikacja, to podzielony na pięć części traktat skupiający się na działaniu ciała ludzkiego. W pierwszej części omówiono medycynę jako naturę eksperymentalną, opartą na badaniach i posiłkującą się rozumem. Wyklucza to medycynę jako naukę o niematerialnej duszy, a skupia się jedynie na ciele, co omawia druga część dzieła. Kolejne części zajmują się działaniem "mechanicznym" ciała ludzkiego, co można przedstawić za pomocą figur geometrycznych i ruchu. Oprócz działania mechanicznego zajmuje się także funkcjonowaniem ciała pod kątem "chemicznym" – obecności kwasów, zasad, soli, a także zachodzących procesów chemicznych (fermentacja, wydzielanie, gnicie etc). Praca bazuje nie tylko na Hipokratesie, ale odwołuje się także do badań innych medyków, współczesnych autorowi.