Phädon oder über die Unsterblichkeit der Seele, in drey Gesprächen von Moses Mendelssohn

Opis dokumentu

Phädon oder über die Unsterblichkeit der Seele… (Berlin, Szczecin, 1768) - uwspółcześniona interpretacja platońskiego dialogu Fedon, w opracowaniu żydowskiegio i niemieckiego filozofa, pisarza, tłumacza, krytyka literackiego, uznawanego się za prekursora i jednego z najważniejszych przedstawicieli ruchu oświecenia żydowskiego w Europie (haskali) Mosesa Mendelssohna (1729-1786).Ten poruszający, słynny tekst filozoficzny zaliczany jest do najbardziej znanych dzieł Mendelssohna. Doczekał się kilku wydań i został przetłumaczony na dziesięć języków. Rękopis został opublikowany przez Friedricha Nicolai w 1767 roku. Oryginalny, platoński dialog Fedon opisuje jeden dzień z życia Sokratesa - dzień niezwyczajny, bo ostatni. Niesprawiedliwie skazany na śmierć przez sąd ateński, filozof rozważa z uczniami relację między duszą a ciałem. Można zastanawiać się nad poprawnością podanych przez Sokratesa argumentów za nieśmiertelnością duszy, ale jego postawa wobec zbliżającej się śmierci budzi podziw. Umiera pogodnie i bez lęku, dobrowolnie rezygnując z przygotowanej przez przyjaciół ucieczki z więzienia. "Nowa wersja" platońskiego dialogu o nieśmiertelności duszy Mendelssohna, uaktualniona i przeniesiona na język i mentalność późnego Oświecenia, broni nieśmiertelności duszy przeciwko powszechnemu w jego czasach materializmowi. Jak sam autor zaznacza w przedmowie, by iść z duchem czasu zmuszony był uciec się do nowoczesności i pozwolić swojemu Sokratesowi mówić prawie jak światowemu mędrcowi z XVIII wieku, dzięki czemu powstała płaszczyzna pośrednia między tłumaczeniem a własnym opracowaniem. W przeciwieństwie do Platona, Mendelssohn, tak jak cała filozofa późnego Oświecenia, nie koncentruje się przede wszystkim na problemie nieśmiertelności, lecz kwestii przeznaczenia człowieka, a więc odpowiedzi na pytanie: Jaki jest sens jego istnienia? Dialogi Mendelssohna, określanego przez współczesnych mianem "niemieckiego Sokratesa" uzupełnia biografia "Życie i charakter Sokratesa".