Dwa tomy (z trzech należących do wydania) dzieł zebranych niemieckiego lekarza z Hanoweru, Paula Gottlieba Werlhofa(1 699–1767), nadwornego lekarza księcia hanowerskiego (a jednocześnie króla Anglii) Jerzego II, wydane przez Johanna Ernsta Wichmanna (1740–1802), przyjaciela Werlhofa i jego następcy w roli Leibartza księcia elektora i króla. Wydanie dedykowane Johnowi Pringle’owi, nadwornemu lekarzowi króla Anglii na dworze w Londynie oraz poprzedzone obszernym wspomnieniem-biografią Werlhofa. Część pierwsza zawiera dysertację Werlhofa o szkole metodyków (nurcie w medycynie starożytnej) oraz dzieło o gorączkach (Observationes de febribus). Druga część zawiera dwa traktaty z przestrogami medycznymi, rozprawę o czarnej ospie i wągliku, list Rudolfa Augusta Behrensa (1700–1748), lekarza z Brunszwiku, do Werlhofa o dolegliwościach powstających po spożyciu omułków oraz inny o małopłytkowości samoistnej (chorobie odkrytej przez Werlhofa i nazywaną czasami jego imieniem). Książka posiada znaki własnościowe Jacoba Gottlieba Silbera, elblążanina, studenta medycyny w Strasburgu.