Pathologia Parva : in qua Methodus Galeni practica explicatur, quam olim Fr. Frisimelica promiserat...

Opis dokumentu

Tezy I- XXXII. Praca z dziedziny medycyny autorstwa lekarza związanego z Akademią Medyczną we Frankfurcie nad Odrą - Caspara Hofmannusa (1572-1648). Autor przedstawił praktyczne metody badawcze w medycynie, naukowe badanie przyczyn i skutków chorób (patologia), oraz wyjaśnienia w sprawie sposobu leczenia m. in. Galena, Francesco Frigimelega (1491-1559) (Fr. Frisimelica) oraz profesora medycyny w Jenie Paulo Marquarto Slegelio (1605-1653). Galen, właściwie Claudius Galenus (ok.130-200 n.e.) – rzymski lekarz greckiego pochodzenia, studiował filozofię i medycynę. Mając 35 lat został lekarzem cesarza Marka Aureliusza, wyznawca metod Hipokratesa. Wywarł olbrzymi wpływ na rozwój nauk medycznych w średniowieczu i odrodzeniu. Na początku swojej praktyki leczył gladiatorów, zyskując popularność dzięki osiągnięciom w leczeniu otwartych ran i uszkodzeń ścięgien. Jego praca o anatomii obejmuje dokładny opis kości i mięśni oraz towarzyszących im tkanek, takich jak więzadła i ścięgna. W swoim dziele pt. De Sanitate Tuenda (Higiena) dał opis masażu oraz pisał, że przed ćwiczeniami należy zmiękczyć ciało, a nacieranie (frictiones) powinno być różnego rodzaju. W dziele o ochronie zdrowia dużo uwagi poświęca profilaktyce, zalecając środki higieniczne w postaci gimnastyki, pracy fizycznej, odpowiedniej diety oraz masażu i kąpieli. Stosował eksperyment, obserwacje i wyciągał wnioski. Anatomia, również była dla niego bardzo ważną nauką, przeprowadzał badania w prosektorium, posiadał długie wykazy leków, na różne choroby - dlatego uważany jest za ojca farmacji. Frigimeleg, jako pierwszy docenił i wydał ekspertyzę na temat źródeł termalnych znajdujących się w Cieplicach Śląskich. W roku 1591 napisał na ich temat pracę Tractat de thermis hirschbergensi, tym samym pierwszy naukowo potwierdził lecznicze właściwości cieplickich źródeł i przyczynił się do ugruntowania ich. Za stroną tytułowąoraz na końcu druku wiersze (dedykacje) Wernerusa Rolfinckiusa (1599-1673). W tekście ozdobniki drukarskie: inicjały, winiety. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.II.5880- Pol.7.II.5884. Format bibliograficzny: 8. Pieczątki: 1, 3, 10, 11. Dawne sygnatury: W.8, Uf 199. Zewnętrzne oznaczenia: NT. Krawędzie przycięte - nakrapiane ; typ oprawy (materiał) - półskórek ; obleczenie - skóra brązowa; zdobienia oprawy - tłoczenia ślepe (wielobarwny marmurek) ; okładzina - tektura ; niewielkie przedarcia / ubytki ; średnie zmiany strukturalne. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.