Pismo to panegiryk dla Zygmunta III Wazy, wydany w 1611 roku w Wilnie, autorstwa Grzegorza Borasta (?-1654). Panowanie Zygmunta III Wazy miało wielu krytyków w kraju i za granicą. Wśród licznych oskarżeń były te o tendencje absolutystyczne, nietolerancję religijną i nieumiejętne rządy. Król był przedmiotem wielu paszkwili czy mów krytycznych. Już wcześniej Borast walczył piórem w jego obronie, miedzy innymi obalając oskarżenia z mowy Johana Skyttego wygłoszonej w Anglii przeciwko polskiemu królowi. Grzegorz Borast był Szwedem, kanonikiem krakowskim, pisarzem i sekretarzem króla Zygmunta III Wazy, który wraz z nim przyjechał do Polski. Borast zgodnie z zasadami gatunku, wyolbrzymia zalety Zygmunta III Wazy, zwracając się do samego króla. Opisuje jego sławę w całej Europie, porównuje do wielkich wodzów starożytnych, wychwala wielkie czyny w retorycznych figurach, dowodząc wielkości króla. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.303-Pol.6.II.340. Format bibliograficzny: 4. Pieczątki: 1, 3, 7, 10, 11. Dawne sygnatury: D.5. Zewnętrzne oznaczenia: TT. Typ oprawy (materiał): biały półpergamin; zdobienia - papier (brązowy marmurek); okładziny - deski; krawędzie wtórnie przycięte - barwione; niewielkie deformacje; znaczne zacieki / zaplamienia; niewielki stopień zainfekowania mikroorganizmami. Uwagi: druki zebrano wtórnie w jeden tom (niektóre druki są zbrązowiałe). Widoczne ślady dawnych opraw i exlibrisy rękopiśmienne różnych osób (m.in. ekslibris: Carol Ernest Ramsey). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.