Panegiryk ku czci elektora brandenburskiego i księcia pruskiego Fryderyka Wilhelma I, wygłoszony 7 października 1652 r. na uniwersytecie w Lipsku w obecności rektora, profesorów i studentów oraz tamtejszych nobilów, o których wspomina się także w dedykacji. Nie wiele wiemy o samym autorze. Christophorus Pegavius ukończył gimnazjum toruńskie i kontynuował edukację na lipskim uniwersytecie, stamtąd zapewne trafił do Elbląga – tam właśnie jego panegiryk został bowiem wydany i to kilka lat po jego wygłoszeniu (wydawca swoją działalność rozpoczął dopiero w 1659). Panegiryk zgodnie z klasycznymi regułami w sposób konwencjonalny odwołuje się do trzech istotnych tematów: szlachetnego rodowodu, wyjątkowych kolei życia oraz czynów, które zapewniły sławę Wilhelmowi I (1620-1688). Pegavius naśladuje wyraźnie styl Cycerona, o którym wspomina już w pierwszych zdaniach mowy. Panegiryk w gruncie rzeczy jest jednak przeintelektualizowanym miejscami popisem erudycji, w którym wątki mitologiczne płynnie łączą się z chrześcijańskimi i historycznymi. Do mowy dołączono również cztery krótsze wiersze gratulacyjne (w tym jeden sonet po niemiecku), napisane prawdopodobnie przez nauczycieli i kolegów szkolnych Pegaviusa, w tym poetę uwieńczonego poetyckim laurem – Baltazara Voigta (1592-1654). Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.303-Pol.6.II.340. Format bibliograficzny: 4. Pieczątki: 1, 3, 7, 10, 11. Dawne sygnatury: D.5. Zewnętrzne oznaczenia: TT. Typ oprawy (materiał) - biały półpergamin; zdobienia - papier (brązowy marmurek); okładziny - deski; krawędzie wtórnie przycięte - barwione; niewielkie deformacje; znaczne zacieki / zaplamienia; niewielki stopień zainfekowania mikroorganizmami. Uwagi: druki zebrano wtórnie w jeden tom (niektóre druki są zbrązowiałe). Widoczne ślady dawnych opraw i exlibrisy rękopiśmienne różnych osób (m.in. ekslibris: Carol Ernest Ramsey). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.