Druk pochwalny dotyczący Świętego Tomasza z Akwinu autorstwa Macieja Zyznowicza (ok. 1574-1625) (Sisenius, Sisennius, Sisinius, Sysyniusz, Zizinius, Zyzniewicz, Żyzniewicz, Żyznowicz, właśc. nazwisko: Kąkol). Tomasz z Akwinu (1225–1274), włoski duchowny katolicki, dominikanin, święty Kościoła katolickiego, Doktor Kościoła, teolog i filozof-scholastyk, był również mistykiem, poetą i mistrzem prozy. Autor w druku nawiązuje do fresku renesansowego włoskiego malarza Filippina Lippiego (1457-1504) "Triumf św. Tomasza z Akwinu". Dzieło znajduje się w bazylice Najświętszej Maryi Panny. Fresk jest alegorią zwycięstwa wiedzy chrześcijańskiej i teologii nad pogaństwem i herezją. W centralnym punkcie fresku na tronie siedzi Tomasz z Akwinu. Jego górująca pozycja świadczy o dominacji nad wszystkimi zebranymi. Temat fresku nawiązuje do dysput Tomasza z heretykami. Wokół niego siedzą cztery kobiety uosabiające cztery dziedziny wiedzy: Filozofię, Teologię, Dialektykę i Gramatykę (potrzebne do zrozumienia nauk teologicznych). Uzupełnieniem alegorii są figury przedstawione poniżej tronu, sześciu heretyków, których idee zostały obalone przez Tomasza; Ariusz - z doktrynami potępionymi na soborze w Nicei (325 r.p.n.e.); Sabeliusz - przedstawiony jako republikanin; w oddali widoczny posąg konny Marka Aureliusza. Tomasz z Akwinu w swoich naukach kładł nacisk na zrozumienie natury Trójcy Świętej, czyli dogmatu istnienia jednego Boga w trzech osobach: Syna i Ducha Świętego. Jego nauka zaprzeczała poglądom części wczesnochrześcijańskich teologów. Święty Tomasz z Akwinu, włoski duchowny, katolicki dominikanin, filozof, scholastyk, jednym z najwybitniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa. Dla św. Tomasza głównymi środkami do osiągnięcia świętości były pokora i umiłowanie prawdy. Zyznowski przedstawił swoją pracę w marcu 1648 r., w Auli Collegium Maius Akademii Krakowskiej (Uniwersytet Jagielloński - najstarsza polska wyższa uczelnia, jedna z najstarszych w Europie, powstała w 1364 roku z inicjatywy Kazimierza III Wielkiego). Za kartą tytułową osiem linijek wiersza oraz znak rodu książęcego Lubomirskich herbu Szreniawa. W druku dedykacja skierowana do Jerzego Lubomirskiego. [Zyznowski jest również autorem m. in. mowy pogrzebowej w której oddał cześć cnotom biskupa przemyślskiego Pawła Piaseckiego]. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.III.281-Pol.7.III.352. Format bibliograficzny: 2. Pieczątki: 1, 7, 10, 11, 18. Dawne sygnatury: D.2.Miscell.1. Krawędzie przycięte. Typ oprawy (materiał) – półskórek; obleczenie – brązowa skóra, papier różowy; okładziny - tektura; zdobienia oprawy - tłoczenia ślepe; pęknięcie zwięzów między blokiem a oprawą, poluzowanie oprawy, uszkodzenie przegubów; średnie deformacje; średnie zabrudzenia; brak zacieków/zaplamień; średni stopień zainfekowania mikroorganizmami; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. Uwaga: Pol.7.III.298=E.XXV.11-12. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.