Mowa żałobna niemieckiego teologa Jakuba Gryneusa (1540-1617) ułożona na okoliczność śmierci Fryderyka Widebrama - poety i teologa wykładającego na uczelni w Heidelbergu. Mowa została publicznie wygłoszona przez Ślązaka Bartłomieja Pitiscusa. Pitiscus jest także autorem rozpoczynającego zbiór utworu elegijnego dedykowanego ówczesnemu rektorowi uczelni - księciu Eberhardowi von Solms-Braunfels. Jego krótka przedmowa (programma) otwiera właściwą część pisma. W swojej mowie Gryneus w konwencjonalny sposób przywołuje postać zmarłego profesora, omawiając pokrótce najważniejsze wydarzenia z jego życia, zachwalając talent poetycki (“poetycką wytworność”) i dar nauczania. Po mowie w tzw. addita zamieszczono pieśni poświęcone śmierci Widebrama autorstwa jego uczniów m.in: Jana Rybińskiego, Dawida Pareusa ze Śląska, Szymona Steniusa, Sylwestra Steyera i Eberharda Dedekinda. Cykl kończą cztery epigramaty autorstwa Jana Cratona, Piotra Monavio, Jakuba Monavio i Mikołaja Rhedingera, inspirowanych słowami św. Ignacego z Antiochii z karty tytułowej: Moja miłość została ukrzyżowana. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.818- SD.XVI.824.