Mowa okolicznościowa Joachima Camerariusa Starszego (1500-1574) wygłoszona w Akademii Lipskiej na okazję promocji nowych absolwentów uczelni. Uczony zachwala w niej studiowanie dzieł klasycznych autorów i zgłębianie myśli humanistycznej. Podkreśla płynące z nich korzyści, zwłaszcza z poznawania starożytnej filozofii i prac Arystotelesa kształtujących młode umysły. W drugiej części mowy skupia się na wspomnieniach związanych ze zmarłym niedawno profesorem astronomii i matematyki Johannem Hommelem. Camerarius wygłasza erudycyjną pochwałę jego uczoności i szlachetności charakteru, wymienia prowadzone przez niego projekty badawcze i znanych współpracowników. Wspomina też o okolicznościach śmierci profesora i żałobie, w jakiej pogrążona była cała akademicka społeczność Lipska. Dodatkiem do mowy jest zbiór poetyckich utworów funeralnych upamiętniających postać Hommela - m.in. elegia Camerariusa, epigramat Georga Fabriciusa, łaciński i grecki epicedion Andreasa Ellingera oraz elegie, epicedia, epitafia i oda innych lipskich profesorów. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.1644 - XVI.1650.