Oeuvres de J.B. Poqueiln de Moliere. Tome second […]

Opis dokumentu

Oeuvres de J.B. Poqueiln de Moliere (Paryż, 1799) - drugi tom antologii dzieł francuskiego komediopisarza epoki baroku, aktora i poety, uznawanego na jednego z największych twórców literatury francuskiej i europejskiej Moliera (fre.Molière), a właściwie Jeana Baptistea Poquelina (1622-1673). Jean-Baptiste przyszedł na świat w zamożnym domu, kształcił się w założonym przez jezuitów w 1563 roku Collège de Clermont. Trzynaście lat pracy w wędrownym teatrze pozwoliło mu na osiągnięcie mistrzostwa w konstruowaniu i wystawianiu komedii. Pisząc, łączył walory Commedia dell’arte z tradycjami komedii francuskiej. Po kilkunastu latach tułaczki po prowincji trupa prowadzona przez Moliera osiadła w roku 1658 w Paryżu i zyskała poparcie Ludwika XIV, który swą możną protekcją osłaniał komedianta, zuchwale atakującego błędy i wypaczenia ówczesnego życia. Molier rozwinął tradycyjny rodzaj widowiska komicznego, opartego na niewybrednym humorze sytuacyjnym, i nadał mu godność komedii charakterów, mieszcząc w niej prawdę i wyrazistość studiów psychologicznych świętoszka, libertyna, skąpca, mizantropa, snoba, zazdrośnika, kokietki, hipochondryka, nieszczęśliwie zakochanego etc. Był wielkim realistą, modelował swoich bohaterów na wzór żywych ludzi i ukazywał ich na barwnym tle rzeczywistych stosunków, ale zarazem tak potęgował i uogólniał dominujące cechy charakterów, że stawały się one ponadczasowym, ogólnoludzkim obrazem przywar i słabości człowieczych. Sztuka Moliera była aktem walki przeciw głupocie, zacofaniu, obłudzie i podłości, hipokryzji i zakłamaniu, dawała satyryczny obraz francuskiej obyczajowości XVII wieku i stanowiła zawsze świetny i kipiący żartem argument na rzecz postępu. Śmierć miał aktorską - umarł, tak jak żył, na scenie podczas wystawiania sztuki „Chory z urojenia”. Tom drugi antologii rozpoczyna „Don Garcie de Navarre ou le Prince jaloux” - komedia bohaterska, w pięciu aktach wierszem, wystawiona po raz pierwszy w 1661 roku, w której Molier stara się nakreślić zazdrość, jej wątpliwości, obawy, rozterki i niepokoje. Dokument zawiera również trzyaktową komedię „L'École des maris” („Szkoła mężów”) wystawioną w 1661 roku, „L’École des femmes” („Szkoła żon”) wystawioną w 1662 roku oraz pierwszy na świecie operujący słowem, muzyką i baletem komediobalet (fre. comédie-ballet) „Les Fâcheux”, z 1661 roku, do którego muzykę skomponował Jean-Baptiste Lully (1632-1687). W „Szkole mężów” i „Szkole żon” Molier skupił się na niezrozumieniu idei życia rodzinnego, obronie kobiet i ich prawa wyboru miłości, natomiast w „Les Fâcheux” kreśli portret zakochanego i ze wszystkich sił walczącego o względy pięknej Orphise dżenetelmena Erastusa.