Odal. Das Lebensgesetz eines ewigen Deutschland

Opis dokumentu

Odal. Das Lebensgesetz eines ewigen Deutschland (Glosar, 1935) - jedna z licznych ówcześnie publikacji wpisująca się w dorobek niemieckiej myśli nacjonalistycznej w opracowaniu Johanna von Leersa (1902-1965), określanego mianem proroka narodowego antysemityzmu. Korzenie antysemickiej agitacji Johanna von Leersa sięgają Republiki Weimarskiej, gdzie od 1929 roku zasłynął jako mówca i dziennikarz u boku Goebbelsa w Berlinie. W 1936 otrzymał powołanie na Uniwersytet w Jenie, gdzie miał prowadzić „badania żydowskie”. Cechą charakterystyczną jego niekończącej się pracy dziennikarskiej w prasie i radiu był fanatyczny antysemityzm, który sprawiał, że wykluczenie i eksterminacja Żydów wydawała się konsekwencją nieodwracalną. Po internowaniu, nielegalności i ucieczce w 1950 r. Johann von Leers nadal działał jako „prorok narodowego antysemityzmu”. W Buenos Aires był jednym z kluczowych graczy w sieci niepoprawnych narodowych socjalistów. W 1956 przeniósł się do Kairu, gdzie pracował dla propagandy antyizraelskiej. Przez kilka lat pracował także dla Federalnej Służby Wywiadowczej. Zmarł w Kairze w 1965 roku pod nazwiskiem Omar Amin von Leers (po przejściu na islam). Publikacja jest próbą wszechstronnego opisu historii niemieckiego chłopstwa, które w nacjonalizmie niemieckim odgrywało rolę szczególną. Ideę nacjonalizmu nazizm wywodził z romantycznej germańskiej tradycji ludu nordyckiego, z którego miałby się wywodzić naród niemiecki, a w niemieckim chłopstwie przetrwać miały najlepsze cechy ludu nordyckiego. Leers kreśli więc obraz życia wiejskiego, i kultury wiejskiej, która determinuje i kształtuje niemiecki los. Kreuje i idealizuje obraz niemieckiego, „ rasowo oczyszczonego” chłopa, otoczonego cierpieniem i ciągłą walką, walczącego odważnie i wytrwale o swoją ziemię, niosącego na swoich barkach odziedziczoną po przodkach kulturę ku lepszej przyszłości.