Nova, et arcana doctrina febrium; quam ex sectione vivorum & mortuorum animalium, analysi quae sit ignis & aquae beneficio, omnium propemodum seculorum observatione historica-medica corporum, morborum, et remediorum, demonstrationibus [ ... ]

Opis dokumentu

Lazare Meyssonnier (1611-1673) był profesorem chirurgii w Lyonie i nadwornym lekarzem króla Francji Ludwika XIII (1601-1643). Zajmował się również astrologią. W dziele Nova, et arcana doctrina febrium... autor przedstawia swoje poglądy dotyczące powstawania gorączki, jej klasyfikację ze względu na miejsce powstania, czas trwania oraz sposoby jej leczenia. Swoją teorię buduje w oparciu o teorię humorów, czyli płynów (krew, flegma, żółć i czarna żółć), którą cytuje przede wszystkim za Galenem (ok. 130 - ok. 200) i Jeanem François Fernelem (1497-1558). Opisuje także oddziaływanie ciał niebieskich na krążenie wspomnianych płynów ustrojowych człowieka, a przez to na jego zdrowie. W opisach leczenia gorączki zaleca leki oparte na wyciągach roślinnych, szlachetnych kamieniach i minerałach oraz puszczanie krwi. Wszystkie te metody rozważa w kontekście wpływu planet i innych ciał niebieskich na zdrowie człowieka i skuteczność podjętych działań. Prezentuje głęboką erudycję w zakresie dzieł medycznych, przyrodniczych i filozoficznych. Wśród jego źródeł pojawiają się m.in.: Hipokrates (ok. 460 - ok. 370), Awicenna (980-1037), Marsilio Ficino (1433-1499), Leonhart Fuchs (1501-1566), Anselmus Boëtius de Boodt (1550-1632). Odwołuje się także do własnej praktyki medycznej i prac, których katalog zawarty został w dziele. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Ob.7.II.5817-Ob.7.II.5819.